zgadzam się. Postac Blanche była tak irytująca, że wręcz ciężko było jej współczuć. Była straszliwie przerysowana. Generalnie film mnie rozczarował. W sumie tylko Marlon pokazał klasę, bo reszta aktorów niestety chyba nie podołała. No ale generalnie to film był dobry, chociaż nastawiając się na wielkie arcydzieło można się rozczarowac.

A może w jej kreacji chodziło o to, że przez zbytnie uteatralnienie jej gestów i maślanych oczu ukazana została jej sztuczność i zakłamanie? Może w jej zachowaniu kryje się umysł kobiety, która chowa się sama przed sobą i prawdą o sobie w przesadnym wymuskaniu się, skrajnym graniu damy, zagłuszaniu prawdy słowami i gestami?

Teraz sobie pomyślałam, że Blanche przypomina mi postać transwestyty granego w Małej Brytanii przez Walliamsa - te suknie niczym z innej epoki, przerysowane gesty, dziwne przekonanie o swojej wyjątkowości. Tyle, że Walliams śmieszy, a Blanche drażniła. Szkoda, bo gdyby wymienić całą obsadę poza Brando, to byłby porządny film.

Myśl, że ta historia miała śmieszyć jest bardzo inspirująca.

grała tak jak miała zagrać, nie do końca "normalną" osóbkę żyjącą w świecie iluzji

Czytałam sztukę tennessee williamsa wiele razy i wydaje mi się, że vivien leigh bardzo dobrze zagrała blanche - ona właśnie taka miała być - wyolbrzymiona, teatralna, przerysowana... To jest symbol umierającego Południa, dawnych właścicieli plantacji. Blanche żyje we własnym świecie, ona "kreuje swoją rzeczywistość". Jeżeli już kogoś z obsady miałabym krytykować, to jej siostrę - aktorka z twarzy przypominała bardziej Brando niż kobietę. A Stella powinna być drobną, ładną istotą - Blanche fizycznie w sztuce jest od niej dojrzalsza, ma pełniejsze kształty, jest bardziej majestatyczna.