Twórcy skupili się na ostatnich 14 dniach życia św. Maksymiliana Kolbego, który po ofiarowaniu swojego życia za współwięźnia przechodzi gehennę umierania z głodu wraz z dziewięcioma innymi współwięźniami. W surowej celi św. Maksymilian podnosi na duchu towarzyszy, niesie im pocieszenie i miłosierdzie, spowiada oraz zachęca do godnego odchodzenia wraz z Panem Bogiem. W obliczu sytuacji pozbawionej jakiejkolwiek nadziei św. Maksymilian odbiera swoją czerwoną koronę męczeństwa (ofiarowaną mu przez Matkę Bożą w dzieciństwie), będąc czystym światłem dla innych i dając najlepsze świadectwo swojej wiary.

Nie wiemy, czy rzeczywiście tak było, ale reżyser doskonale odwzorował to, co mogło się wydarzyć. W zalewie filmowej tandety, zarówno w kinach, jak i na platformach VOD, Triumf Serca jawi się jako perła, którą warto odnaleźć. To film o człowieczeństwie, poświęceniu i świętości – bo warto żyć, warto cierpieć i warto kochać Pana Boga oraz bliźniego... do końca, mimo wszystko, aby móc wejść na wesele wraz ze Zbawicielem i Jego Matką.

Nie przypadły mi do gustu pewne rozwiązania filmowe, chyba najbardziej dialogi w języku angielskim, przeplatane czasem językiem polskim. Bardziej wiarygodnie byłoby zachować oryginalny język ale rozmumiem, że film ma być skierowany też do zachodniego widza. Jednak jedno rozwiązanie należy zdecydowanie pochwalić... panie Kwaśny, to jest pańśki film!