Przyznam, że ostatni film Coppoli zbił mnie z tropu. Czego tu nie ma! Małe miasteczko i wampiry. Duch Edgara Allana Poe i morderstwa dzieci. Cyfrowe błyskotki oraz wieża zegarowa zamieszkana ponoć przez diabła. Niestety, wszystkie powyższe elementy nie składają się w żadną sensowną całość. "Twixt" nie jest dobrym filmem, o nie! I co najgorsze, nie mogę powiedzieć, żeby mi się nie podobał: ma bardzo przyjemny klimat oraz Vala Kilmera w roli głównej. To półtorej godziny upłynęło mi naprawdę lekko, co nie zmienia faktu, że przez cały czas zachodziłem w głowę: co właściwie twórca takich filmów jak "Ojciec chrzestny" czy "Czas apokalipsy" chciał wraz ze swym najnowszym przedsięwzięciem osiągnąć? Czyżby pragnął po raz kolejny zagrać wszystkim na nosie, pokazując, że nie obchodzą go zarówno wyniki w box office, jak i zdanie krytyków? A może na papierze wszystko to wyglądało klarowniej, bardziej sensownie? Cóż..., ostatecznej odpowiedzi na powyższe pytania/wątpliwości zapewne nigdy nie poznamy. Pewnym tropem może być w tym przypadku wspomnienie lat 80-ych, kiedy to reżyser "Rozmowy" zaczął realizować swe "kameralne kino", sygnowane, dla odmiany, jedynie pierwszym imieniem i nazwiskiem. Choć, z drugiej strony, w tym przypadku jest to trop równie lichy, jak w przypadku jakichkolwiek prób wytłumaczenia "Jacka"... Pozostaje zanurzyć się w ten stylowy bełkot i - co istotne - w miarę możliwości wyłączyć myślenie. Przy takim podejściu "Twixt" naprawdę nabiera uroku. Sensu już niestety nie. Ale chyba nie o sens panu Coppoli tym razem chodziło...