"Uciekające kurczaki" to świetna bajka dla dorosłych. Dlatego dla dorosłych, bo epatuje w ogromną ilość scen parodiujących znane i lubiane filmy. Tych parodii dzieci nie zrozumieją, ale mimo to bajka ta powinna się im spodobać. Najlepsze w niej jest jednak to, że te parodie nie są przecież dosłowne i obrazowe tak, jak to bywa w typowych filmowych parodiach. Ten efekt udał się głównie dlatego, że postacie to przecież najzwyklejsze kurczaki, a nie ludzie z krwi i kości. Dzięki temu cała fabuła jest jeszcze bardziej komiczna, bogata w przezabawne aluzje.
Nie sposób tu wymieniać jakie filmy zostały sparodiowane, ale trzeba by zaznaczyć, że w największym stopniu jest to "Wielka ucieczka" Johna Sturgesa. Kurczaki próbujące uciec z kurnika przypominającego obóz jeniecki - ile razy kino tego nie przerabiało? Z tym, że w "ludzkim" wydaniu. Albo przedstawienie postaci Ginger jako kury zdeterminowanej i nieustępliwej, wierzącej w możliwość ucieczki i nie poddającej się. Albo kogut Rocky. Typowy amerykański jankes, niepoważny i nieodpowiedzialny kłamca, który z czasem rozumie, że musi wyjawić prawdę, bo kłamstwo jest złem. Takich aluzji jest w "Uciekających kurczakach" więcej. Nick Park i Peter Lord wyśmiewają tu konwencje amerykańskich filmów, które są już przecież do bólu oklepane. I chwała im za to, że ktoś jeszcze może zamiast parodii sytuacyjnych, które emanują złym smakiem stworzyć jeszcze parodie inteligentne w tak wyszukanej formie. Końcowy efekt jest genialny. Żadne bajka jeszcze mnie tak nie zachwyciła, ale to pewnie dlatego, że żadna z nich nie była inteligentną parafrazą filmowych dzieł i to w dodatku tak śmieszną!
"Uciekające kurczaki" to po prostu dobry film, któremu nie można nic zarzucić.