...ale film pozostawił we mnie jakiś rodzaj lęku, sam nie wiem przed czym - po prostu czuję
się jakoś nieswojo i mam w głowie straszny mętlik. Podobne uczucie towarzyszyło mi po
obejrzeniu Funny Games.

Swoją drogą film bardzo mi się podobał, ze względu na swoja otwartą formę. Oglądając go
czerpałem przyjemność nawet z najprostszych dialogów i najmniejszych szczególików.
Szczerze powiedziawszy, nie liczyłem na konkretne zakończenie i podsumowanie całej afery
z kasetami. Od początku traktowałem sceny z rysunkami i kasetami jako coś, co "nie
powinno" znaleźć się w rękach postaci występujących w filmie - miała być to raczej
wskazówka dla widza. Taka forma komunikacji pomiędzy reżyserem i oglądającym...
Trochę kojarzy mi się to z zabiegiem przeprowadzonym przez Lyncha w filmie "Zagubiona
autostrada".

Cholera, lubię takie popieprzone filmy.