Bardzo rzadko piszę o tym, że jakiś film to totalne dno, ponieważ zazwyczaj po obejrzeniu takowego po prostu wzruszam ramionami i przechodzę do codzienności. Tym razem jednak nie wytrzymałem i uznałem za swój obowiązek ostrzec oglądających, że oglądanie tego filmu to najzwyklejsza strata czasu. Połowa filmu to wiele trwających po kilka minut ujęć z ukrytej kamery, które nie pokazują nic wartego uwagi a reszta to totalne "pomieszanie z poplątaniem". Wątek o tym, że ktoś przysyła kasety ale nie wiadomo kto, o tym że syn podejrzewa matkę o zdradę ale to nie prawda i o tym że facet ma koszmary nocne. Ot w sumie cały film. Na dodatek żadnego rozwiązania "zagadki" a film kończy się równie durnie jak się zaczyna czyli nie mającym w ogóle związku z tematem, dziwnym ujęciem. Piszecie o interpretowaniu tego filmu na swój sposób ale zapewne jest tak, jak w dzisiejszej szkole, gdzie w XXI wieku próbuje się interpretować, co parę wieków wstecz autor "dzieła" miał na myśli. Polonista ma swoje zdanie, uczeń swoje, krytyk jeszcze inne a autor się "w grobie przewraca". Przysłowiowy "czeski film", choć to nie trafione powiedzenie, bo w porównaniu z tym filmem czeskie kino to "róża pośród plew". Przepraszam jeśli uraziłem kogoś, komu ten film się spodobał. To prawda, że każdy ma swój gust i większe lub mniejsze zdolności interpretacyjne fabuł i scenariuszy, podobnie zresztą jak dla każdego człowieka inne impulsy życiowych zdarzeń, kolei losu i mieszanka osobistych cech temperamentu, charakteru i wyuczonych wzorców zachowań przyświecają (lub w pewien sposób determinują) w wyborze nie tylko dróg jego codziennego postępowania ale i w całokształcie pełnienia jakże ważnej roli "bycia jednym z kół zębatych, które napędzają całe nasze społeczeństwo" ale bywają takie chwile w życiu każdego kinomana, że po prostu po obejrzeniu marnego (jego zdaniem) filmu musi się jakoś wyżyć, chociażby pisząc o tym tutaj, ażeby nie wybuchnąć resztką sił i nie napisać czegoś, za co dostanie się "bana". Pozdrawiam wszystkich kinomaniaków, życząc tylko takich filmów, po których obejrzeniu "nie wiadomo co powiedzieć" - ale z zachwytu - nie z zażenowania i zdenerwowania, że straciło się cenny czas.