kontemplować o wszechświecie. Można przez chwilę, bo i tak tego mózg nie ogarnie, a jak zacznie bardziej to analizować, to można popaść w depresję. Blanchette w voice over wypowiada przez cały film kilka zdawkowych kwestii. Ten film się ogląda, podziwia. Pierwsze sceny bezdomnych szwendających się po ulicach USA, dosyć przejmujące. Cały ten obraz to jedna wielka kontemplacja nad życiem, światem, wszechświatem. Przejmująco dołujący, ale wizualnie i dźwiękowo godny uwagi.