film
W dół kolorowym wzgórzem
2004
1h 54m
Po wyjściu z więzienia Rysiek chce zacząć życie od nowa. Gdy dowiaduje się, że stracił dziewczynę i dom, postanawia je odzyskać.
W dół kolorowym wzgórzem
reżyseria Przemysław Wojcieszek
scenariusz Przemysław Wojcieszek
produkcja Polska
premiera 4 marca 2005 (Światowa i polska premiera kinowa)
nagrody Film otrzymał 2 nagrody oraz 4 nominacje
Nowość
Polgard 5
Połowę przyjemności z oglądania odbiera sposób filmowania - niemal bez przerwy zbliżenia twarzy.
czytaj dalej
krytyk niezależny
Ranking ról
Na wschód od Edenu 
"W dół kolorowym wzgórzem" to trzeci po "Zabij ich wszystkich" oraz "Głośniej od bomb" autorski film Przemysława Wojcieszka. Obraz, który swoją premierę miał podczas ubiegłorocznego Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, został dostrzeżony przez tamtejsze jury i wyróżniony nagrodami za reżyserię oraz debiut aktorski. Rysiek po... ... czytaj więcej
Marcin Kamiński
Opis filmu W dół kolorowym wzgórzem
Po wyjściu z więzienia dwudziestotrzyletni Rysiek wraca do swojej rodzinnej wsi z zamiarem rozpoczęcia nowego życia. Chce przejąc gospodarstwo nieżyjących od lat rodziców i odbudować związek z dawną narzeczoną Agatą, którą porzucił tuż przed odsiadką. Wierzy,że wraz z Nią uda mu się rozpocząc nowe życie. Niestety, Agata została żoną... czytaj dalej
Informacje o filmie W dół kolorowym wzgórzem
na podstawie Paweł Mossakowski (współpraca scenariuszowa)
dystrybucja Traffic Films
studio Telewizja Polska Wrocław (produkcja wykonawcza) / Agencja Filmowa Telewizji Polskiej / Agencja Produkcji Filmowej / więcej
tytuł oryg. W dół kolorowym wzgórzem
inne tytuły Down Colourful Hill
więcej
Zdjęcia do filmu realizowano w Sudetach, w pobliżu miejscowości Wolimierz, Świeradowie-Zdroju oraz Stankowicach (Polska).
Film kręcono od września do października 2003.
Inspiracją do napisania scenariusza filmu była muzyka, a wszczególnosci zespołu Red House Painters.
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
Dlatego o dziwo, gdyż z pozoru nic się tam nie działo, ale jednak jakaś dziwna moc sprawiała, że nie mogłem oderwać wzroku od ekranu. Na pewno oglądać powinno się tylko w dużym skupieniu, bo inaczej wiele sensu zawartego w tym filmie nam umknie.
Film dobry, zdjęcia powodują, że film ogląda się jakby to była rzeczywistość, realistyczny, ale najbardziej podobała mi się gra Przemka Bluszcza, pomimo, że sam bohater był dla mnie odpychający
Myślę jednak, że gdyby zdjęcia zrobiono w podobny sposób co w filmie "Plac Zbawiciela",
było by to arcydzieło. Zdjęcia Pani Dylewskiej są na swój sposób świetne. Ciągle jednak
prześladowała mnie myśl(w czasie seansu), jak by ten film wyglądał, gdyby za kamerą stał
W. Staroń i nakręcił go w podobny sposób, jaki...
