W stronę morza słusznie zasługuje na wszelkie nagrody. Amenabar juz w swoich poprzednich filmach (Inni, Otwórz oczy) pokazał swoj geniusz. Ale tym razem przeszedł samego siebie. W stronę morza to przepiękna opowieść o życiu, chwytajaca za serce i ujmujaca swoją mądrością. Reżyser mowi o miłosci i smierci w sposób tak ujmujaco poetycki, a z drugiej strony niesamowicie nam bliski. A przeciez historia, na której oparto film niosła ze sobą ryzyko sentymentalizmu i filmu z gotowa tezą. Niesamowite w jak łatwy sposób Amenabar ominął te niebezpieczenstwa. Ramon Sampedro wcale nie mowi, ze śmierc z wyboru jest słuszna. Nie uznaje się za wzór dla innych. To tylko jego wybór. Sampedro pragnie, zeby inni ludzie zaakceptowali jego decyzję, tak jak on akceptuje chęć życia innych. Film jest obiektywny, nie pokazuje jednej racji.Przedstawia natomiast trudne wybory, wybory, które decydują o naszym życiu i naszej śmierci. Ale nie tylko o tym. świadczą przecież o tym, kim jesteśmy i jak zostaniemy zapamiętani. W tym filmie wszystko ociera się o geniusz. Reżyseria, dzieki której obrazy żyją długo po seansie w głowie widza, inteligentne, subtelne dialogi, doskonałe aktorstwo (Javier Bardem!!!) nie tylko pierwszoplanowe, ale bardzo trafne obsadzenie rol drugoplanowych. Amenabar nie ocenia swoich bohaterów,stara się zrozumieć ich różne wybory. Czlowiek jest istotą poszukującą. Każdy z nas jest inny. Inność daje nam wielkość. Akceptacja pozwala nam zrozumiec tę prawdę, która dzisiaj dla wielu nadal wcale nie jest oczywista. Przepiękne zdjecia i cudowna, porywająca muzyka dopełniają ilustracji tego arcydzieła. Amenabar zabiera nas w podróż w stronę morza, ku marzeniom , w kierunku, do którego każdy z nas ostatecznie dąży. Próbuje też odpowiedzieć na pytanie, czym dla człowieka jest śmierć. Jedna osoba wybiera śmierć, by inna mogła wybrać życie. Ostatecznie wszyscy stoimy w obliczu wielkiej tajemnicy i nikt nie zna odpowiedzi na odwieczne pytania. Ale Amenabar wierzy w wolność wyboru. Jedni muszą wybierac tak, by inni mogli iść inną drogą. To właśnie czyni z nas ludzi. Amenabar pokazuje nam drogę jednego człowieka,drogę,z którą każdy z nas bedzie musial się zmierzyć. Tę ostatnią podróż naszego życia. Paradoksalnie zycie to przecież żegluga ku śmierci. Amenabar tym filmem z utalentowanego twórcy stał się twórcą genialnym. Arcydzieło, które raz obejrzane, na zawsze pozostaje w widzu. Na zawsze pozostanie ostatni wieczór Romana i Rosy, ten ostatni zachód słońca.. Na zawsze juz pozostaną mi w pamięci podróż Ramona Sampedro ku jego osobistemu morzu. Dobrej drogi wędrowcze.. Kiedyś my także podążymy Twoja drogą...