Ramon wypił truciznę. Pomogła mu w tym ta dziewczyna z czarnymi włosami i dwójką dzieci, gdyż sąd nie wyraził zgodę na eutanazję. Początkowo pomoc obiecała mu jego prawniczka, sama także chciała śmierci z powodu postępującej choroby. Już nie chodziła, musiała jeździć na wózku. Jednak zrezygnowała. Na końcu filmu widzimy ją jeszcze, patrzy w stronę morza. Jest bardzo schorowana i nie pamięta w ogóle Ramona.

Dziękuje, dziwne zakończenie, spodziewałam sie że Ramon będzie zył razem z Julią.Jednak był to film na autentycznych faktach, a wiadomo w zyciu nie zawsze wszystko kończy się dobrze.

Nawet, jeśli Julia by nie straciła pamięci, i tak oboje by popełnili samobójstwo. Byli zbyt zdeterminowani, żeby porzucić ten pomysł, chociaż zdawałoby się, że Julia ma bardziej `błahy` powód do popełnienia tej `zbrodni`. Z tego wszystkiego bardziej mnie poruszyła właśnie Julia - przecież ona nie dosięgnęła swojego celu, jakim było samobójstwo. Ramonowi się to udało, a Julia dalej musi się `męczyć` na tym świecie. Przynajmniej ma męża, który jej raczej nie opuści i może ją wspierać. Jestem też ciekawa, jak on na to wszystko zareagował - na myśli samobójcze Julii i jej tajemniczy `romans` z Ramonem.