He, he, bo pani prawnik sobie ze swoją sytuacją nie radziła w sposób tak zdecydowany jak dziarski Ramon. Rzeczy się wokół niej zmieniały i tak samo ono zmieniała się wraz z nimi. Pełna niezdecydowania, wahań, licząc się zarazem z uczuciami osoby najbliższej.
Ramon natomiast skoczył raz a „dobrze”, skręcił kark na poczekaniu i sytuację ma określoną i niezmienną od ok.30 lat. Są przy nim osoby bliskie, ale nie ta najbliższa, dla której warto byłoby jednak dalej funkcjonować, nawet nie mając w członkach czucia... Od dawna wie, do czego dąży i jest w tym dążeniu niewzruszony, tym samym może się wydawać i nieludzki. A jeden lot w stronę morza czy jeden pocałunek z Julią nie rahabilituje go w naszym wyobrażeniu o reakcjach tzw. ludzkich. Okruchy czułości Ramon gasi cynizmem, więc jak tu takiego zrozumieć czy kochać?
Pani prawnik natomiast wydaje się nam człowiekiem żywym, chociaż zarazem egzaltowanym i w gruncie rzeczy dołującym samą siebie.
Ramon jest jak odlany ze spiżu, Julia natomiast jak sarna trwożliwa.
Które z nich wyciąga lepszą kartę?