ja zaś uważam że odbiór w ogóle każdego filmu jest sprawą subiektywną i nie wyobrazam sobie by bylo inaczej..
ale jak mogłeś nie zauwazyc cierpienia w tym człowieku, tzn. w jego grze? czy dla ciebie cierpiący czlowiek to ten ktory placze, rozpacza, rwie wlosy z glowy, zero uśmiechów..?
"kiedy człowiek jest bez przerwy zalezny od innych, uczy sie plakac, usmiechajac sie."

a co pozostalo czlowiekowi, ktory 27 bodajze lat lezy sparalizowany, niz smianie sie ze swojej sytuacji? "placz przez smiech" , ale nie bede wiecej komentowal, masz racje, odbior filmu to sprawa jak najbardziej subiektywna

ja sadze ze nie chodzi tu o gre aktora, wedlug mnie tak mialo byc, on mial wlasnie stworzyc taka kreacje, taki byl ten bohater
i przykro mi ze spogladasz na to wszystko jednowymiarowo, bo wydaje mi sie ze cierpienia bylo wiele.. tak samo w zachowaniu ramona jak i jego przyjaciol, trzeba tylko uwaznie sie przyjzec, i to z kilku stron
zreszta caly film jest utrzymany w dosc niepokojacej atmosferze i dziwi mnie ze na to nie zwrociles uwagi, a szkoda

Zmieniłem zdanie co do tego filmu. Dodałem go do ulubionych. Największe wra żenie robi na mnie scena kiedy to w myślach wstaje i wzbija się do lotu. Cudowna scena... Kiedy oglądałem go poraz pierwszy miałem okres. Za drugim i trzecim razem już odebrałme go zupełnie inaczej

Mnie też film nie zachwycił. Owszem podejmuje trudną tematykę bo mamy tu i eutanazję, i miłość, i rodzicielstwo jeśli dodam do tego dobrą grę Javiera plus smaczek w postaci relacji Ramon-ojciec Ramona mogę z czystym sumieniem dać 7/10.