Na początek wypadałoby zamieścić kilka sprostowań czy doprecyzowań. Po pierwsze, błędem dystrybutora (jak mniemam - zamierzonym) jest nikłe eksponowanie faktu, że to film dokumentalny, tyle że w eksperymentalnej, animowanej formule. Budzi to u niektórych widzów (szczególnie tych, dla których historia to choroba pisana także przez "ch") niezrozumienie jego treści, a co za tym idzie - przesłania. Warto znać tło, choćby pobieżnie, np. fakty typu, o jaką wojnę tu właściwie chodzi, kto ją zaczął i dlaczego, kto brał w niej udział i po co, skąd się wzięło państwo Liban i z kim graniczy, co to jest OWP i skąd się wzięło w Bejrucie itd. itp. Słowem - podstawy. To nie moja rola, oczywiście i nie zamierzam się w nią wczuwać. Należy tylko zaznaczyć, że masakra w obozach uchodźców palestyńskich Sabra i Shatila była jedynie fragmentem tej wojny, choć niewątpliwie najistotniejszym z punktu widzenia praw człowieka. Wg rozmaitych danych, jak to zazwyczaj bywa w takich przypadkach, w dniach 16-18 września 1982 r. zamordowanych zostało od 700 (dane armii izraelskiej do 3500 cywili, głównie kobiet, dzieci i starców, jako że mężczyźni zdolni do noszenia broni byli ewakuowani z obozów znacznie wcześniej. Głównymi sprawcami ludobójstwa byli bez wątpienia falangiści, członkowie zbrojnych milicji chrześcijańskich, sojuszników Izraela, dla których był to rzekomo odwet za zamordowanie prezydenta-elekta Libanu, Bashira Gemayela przez nieujawnionych sprawców. Trzeba jednak zauważyć, że zbrodnia została dokonana przy biernej aprobacie "jastrzębi" z Izraela, zaś badająca wydarzenia w Sabra i Shatila izraelska Komisja Kahane uznała "pośrednią odpowiedzialność" ministra obrony i późniejszego premiera Izraela(!)Ariela Szarona, który pozwolił falangistom na wtargnięcie do obozów. Niektórzy publicyści, jak choćby Robert Fisk (słynny dziennikarz londyńskiej gazety "Independent", którego głębokie raporty z Bliskiego Wschodu od lat wyraźnie kontrastują z oficjalną doktryną i dostarczają niezwykle ważnych informacji prasie niezależnej), oskarżają go wręcz o zupełnie świadome doprowadzenie do masakry. Co zresztą ukazuje film, od samego początku mordu (czwartek wieczorem) aż do samego jej zakończenia (sobota rano) żołnierze izraelscy znajdowali się w punkcie obserwacyjnym, na dachu budynku, który stał w odległości kilkudziesięciu metrów od obozu Shatila...