popieram powyższe. najlepsze w filmie było przeplatanie się treści tytułowej sztuki teatralnej z rzeczywistymi, subiektywnymi dialogami aktorów. Na początku znacząco rozdzielone, później granica zaczęła się rozmywać. Pewnego rodzaju surrealizm. Aktorzy bronią swoich racji, ale w pewnym momencie sztuka wydaje się z nimi wygrywać. Daję 7, ale zapamiętam ten film pozytywnie.