Też oglądałem na Stopklatce, ale dzisiaj, i też nie dotrwałem do końca. Przyznam szczerze i bez bicia, że Sapkowskiego nigdy nie czytałem. Podejrzewam, że gdybym przeczytał, to odpadłbym na filmie po 5 minutach, a tak pozostaję w błogiej nieświadomości, w jak dużym stopniu jego proza została schrzaniona. Film nie jest strasznie zły, da się to oglądać, tylko że nuży strasznie i jest za długi jak na jedno posiedzenie. Wkurzała Agata Buzek jako Pavetta i Marta Bitner jako Ciri. Ta druga to chyba była zdubbingowana, nie wiem, ale ruch ust nijak miał się do wypowiadanych słów, zresztą barwa głosu też jakoś mi nie pasowała do takiej osóbki. Reszta aktorów spoko. Jak na budżet i polskie warunki wygląda to w miarę przyzwoicie. W końcu filmów fantasy to za dużo Polacy nie nakręcili i jakoś nie ma z czym porównywać. Z mainstreamu to jest jeszcze "Stara baśń" Hoffmanna... no i nie wiem, co jeszcze. Z dzieciństwa pamiętam serial "Tajemnica Sagali", pewnie jeszcze parę podobnych produkcji dla młodzieży się trafiło. Montaż faktycznie do bani, ale może to kwestia tego, że to jednak był serial, który został pocięty na potrzeby kina i dlatego wyszło jak wyszło. Jak będzie leciał kiedyś na jednym z ogólnodostępnych kanałów, to chętnie bym obejrzał i porównał. Daję naciąganą szóstkę za fajne cycki. :D Muzyka też mi się podobała, co prawda w kółko leciały te same motywy, ale fajnie brzmiały. Wkurzały mnie tylko piosenki z wokalem, takie jakieś mdłe i niepasujące do reszty.

Polacy potrafią kręcić dobre kino w kanonie szeroko pojętej fantastyki, głównie młodzieżowe, choćby wspomniana przez Ciebie "Tajemnica Sagali" czy "Magiczne drzewo". Z dzieciństwa pamiętam jeszcze "Wesołego diabła" i "Pierścień i Różę" ale oglądałem to jako dziecko, więc musiałbym dziś zweryfikować te produkcji jako widz dojrzały by ocenić je obiektywnie. Niezłe też były nasze seriale w koprodukcji z Australijczykami, choćby "Dwa światy". Sam "Wiedźmin" zgubił to co u Sapkowskiego najlepsze - ironię, dystans, zabawę i żonglowanie motywami czerpanymi z baśni, legend i dzieł fantasy. "Granica możliwości" to chyba moje ulubione opowiadanie gdzie Geralt włącza się do polowania na smoka z Hołopola. W filmie tak pokiereszowali tą historię, że aż zęby bolą. Nie było mojego ulubionego wątku z szewcem Kozojedem, protoplastą bohaterskiego Dratewki, poniżanym przez Krasnoludy i Rębaczy którzy obdarli legendę z czci i wiary. Ogólnie to wspaniała opowieść przygodowa z niezwykle barwnymi bohaterami, zabawna, ale i dająca do myślenia. Gdyby skupili się na niej zamiast skakać z jednego wątku na drugi, kto wie, może "Wiedźmin" byłby całkiem znośnym dziełem.