Nie tylko Ciri
Nie tylko mała Ciri była beznadziejna, chociaż polskie kino od lat boryka się z problemem dziecięcych aktorów, którzy nie potrafią grać. W amerykańskich czy brytyjskich filmach dziecko nie gra, ono po prostu jest bohaterem filmowym i nie trzeba wskazywać takich asów jak Halley Joel Osment, żeby się o tym przekonać. W Polsce dzieciaki męczą się jak potępione, recytują swe dialogi jak wierszyki, a widza skręca. Na dobrą sprawę poza Żebrowskim cała obsada nie zasługuje na oklaski. Rozczarowała mnie Anna Dymna, którą uważam za świetną aktorkę, a która była tutaj tak bezbarwna, jak to tylko możliwe. Jedynym środkiem jej ekspresji był krzyk: "chcesz być człowiekiem, to bądż człowiekiem" skierowany do Geralta Żebrowskiego i który był trochę ni w pięć ni w dziewięć, ale być może niedostatki i zawiłość fabuły sprawiły, że nie powiązałam akcji z tym fragmentem dialogu. Grażyna Wolszczak snuła sie po ekranie z wyrazem skrzywdzonej niewinności, a ta mina wynikała zapewne z faktu, że jej rola jest do niczego, a od tysiącleci wiadomo, że z próżnego i Salomon nie naleje. Buzkówna, o której jeszcze do niedawna było bardzo głośno wydaje się mocno przeceniona i proszę o wybaczenie okropnie brzydka. Rzeczywiście, tylko Jeż mógł się zakochać w tak kanciastej osobie o twarzy jak topór.