Lubie kino podejmujace tematyke religijna,tematyke ludzkiej duchowosci,proby osadzenia jej we wspolczesnym swiecie.Z duza ciekawoscia zasiadlem do obejrzenia najnowszego filmu Dumonta-zachecony przede wszystkim dobrymi recenzjami i opiniami(nie tymi z "Wyborczej" na szczescie),na temat jego najnowszego filmu. Niestety-w trakcie seansu ciekawosc powoli zamieniala sie w znuzenie,a problemtyka tego obrazu w pretensjonalny bełkot.Nie przekonal mnie ten film,chociaz zrobil na mnie pewne wrazenie i nie moglbym z czystym sumieniem napisac ze mi sie nie podobal.Najwieksza wada "Hadewijch" jest banalnosc opowiedzianej historii,jej splycenie-proba ogarniecia powaznych wyzwan stojacych przed cywilizacja Zachodu wlasnie w banalny sposob.Jak ogladalem ten obraz to myslalem sobie na poczatku-ciekawe,analityczne,ładnie sfotografowane,niezle zagrane,ale czar pryska wraz z koncowymi napisami.Okazuje sie,ze to co rezyser probowal nam wcisnac przez ponad połtorej godziny to snobistyczne rozwazania z wyrazna tezan.Nie prosze panstwa- biale jest biale owszem,czarne jest czarne-zgadza sie,ale istnieja tez monostwo odcieni szarosci miedzy nimi,gdzie one sie podzialy w 'Hadewijch"?