Uważam, że genialnym pomysłem było umieszczenie akcji filmu na przełomie lat 20/30 (choć można chyba było wierniej oddać ducha tych czasów).
Reżyser dobitnie pokazał młodzieży żyjącej w czasach premiery filmu, młodzieży zbuntowanej, skonfliktowanej z pokoleniem swoich rodziców, mającej do nich żal za purytańskie wychowanie - Patrzcie, wasi starzy za młodu byli tacy jak wy!
I chyba problemem nie jest to, że młodzi muszą, czy wręcz powinni odpuścić swoim młodzieńczym, naiwnym ideałom, ale to, że rodzice nie pozwalają dzieciom dojść do tych wniosków samodzielnie. Działają w imię zasady - Nie popełniaj moich błędów!
A ja bym wolał usłyszeć - Dziecko, rób co uważasz za słuszne, myl się i wyciągaj wnioski. Tylko w ten sposób odnajdziesz swój sposób na prawdziwe szczęście.