To moralitet, epicka opowieść o szalonej, obsesyjnej miłości. Tu tak na prawdę nie ma się z czego śmiać. To nie komedia dla nastolatków. To film głęboko psychologiczny. Ten ogień trawi dusze zakochanych śmiertelnie, których mijamy na ulicy a krew z kranu to ich codzienność.
Rozumiesz to ruski mózgu? Silny jest zakochany do szaleństwa, do obsesji. Kocha Magdę i nienawidzi jej jednocześnie, ale to sprawia toksyczna zazdrość, która niszczy ich związek. Jego wyobraźnia ryje mu głowę i miesza się z realnym światem. Stąd sceny alegoryczne. Jak bijatyki. Dalej każda z kolejno napotkanych kobiet ma jakiś defekt. Silny próbuje ją wpasować w obraz Magdy. Każda ma być jak Magda, bo inaczej won. Ale nie wytrzymuje napięcia, tego, że ona odeszła, ale jednocześnie jego zazdrość niszczyła ten związek. Nie może się z tym pogodzić, że już żadna nie będzie jak Magda i bierze tabsy a potem rozbija swoją gorącą od obsesji głowę o mur niemocy. Koniec okazuje się farsą. Groteskowe reality show pokazuje nam, że my nawet z takiego dramatu zrobimy pokaz, jesteśmy widzami żyjącymi w stereotypach, których synonimem jest termin "ruskie" i żyjemy jak w maszynie, jak w przemysłowej produkcji masowej. Takich śpiących produkuje się na pęczki, jest nas jak ziaren piasku i łatwo na nas zbić fortunę. Tylko miłość pozwala wyrwać się ze schorowanej mentalności, ale nawet ta miłość jest toksyczna. Bóg nie tak zaplanował, a teraz nie dość, że nie żyje w tych naszych stereotypach (nie wpuszczamy Go tam, nie kochając) to jeszcze przewraca się w grobie, jako wyraz Jego bezsilności.
Całe życie w takiej ruskiej mentalności (czyli naszych stereotypach) jest farsą, utartym scenariuszem.
I tylko pytanie: Jak to wszystko zrozumiała i jak mogło się to ujaśnić w rozumie nastolatki? Klasa. Sza po ba Pani Doroto.