Film ogólnie mi się podobał, bardzo lubię ten gangsterski klimat, świetna muzyka.
Ale w żadnym wypadku nie można uznać tego filmu za odwzorowanie książki. Przede wszystkim film skupia się wokół postaci Dillingera oraz jego osobowości. Pominięto zupełnie gang Karpisa i Barkerów, odpowiadali za masę napadów na banki oraz głośnych porwań bankera Edwarda Bremera oraz Williama Hamma, który był właścicielem browaru (Alvin Karpis i Artur Barker to jedyni z "wielkich" wrogów publicznych, którzy przeżyli wojnę FBI z przestępczością, byli jednymi z pierwszych więźniami słynnego Alcatraz).
Przedstawiona została jedynie scena zabicia Pretty Boy Floyda i choć film ukazuje Purvisa w roli wyborowego strzelca, to w rzeczywistości Floyd został trafiony dwukrotnie i niewyjaśnione jest czy trafiał Purvis czy inni policjanci. Oprócz tego scena ta występuje na początku filmu, a w rzeczywistości Floyd zginął 3 miesiące po śmierci Dillingera.
Kompletnie pominięci są Bonnie i Clyde ( chociaż o nich jest film z z 1967 roku, podobno mocno podkoloryzowany) oraz Machine Gun Kelly( znany głównie ze swojej ksywy, w rzeczywistości był płotką w porównaniu do Dillingera i Barkerów).
Przedstawiony Baby Face Nelson rzeczywiście miał tak wybuchowy i niezrównoważony charakter.
Odnośnie Dillingera to był to gangster najbardziej popularny, wróg publiczny nr 1, aczkolwiek często ludzi wręcz mu kibicowali, uznawali go troszkę jak takiego Robin Hooda, który okrada banki, ale nie rusza gotówki ludzi. Był dżentelmeński, dobrze traktował kobiety i dbał o swój wizerunek. Choć w filmie jest wątek jego wyjątkowej miłości do Billie Frachette to w rzeczywistości Polly Hamilton to nie kto inny jak jego dziewczyna, z którą spotykał się podczas pobytu Billie w więzieniu. Rzeczywiście to Anna Sage dopuściła się zdrady Dillingera, w zamian za brak deportacji do Rumuni ( choć i tak zostaje deportowana).
I jeszcze postać Purvisa. Jest to postać, która bardzo często portaczyła akcje, którymi kierowała, choćby Little Bohemia. Miał za to bardzo duże parcie na szkło i przepisywał sobie tym samym wiele sukcesów, choć często niezasłużenie. Doprowadzało to Hoovera do szału, zamiast dla Fbi splendor przypadał Purvisowi. Później stopniowo odsuwał Purvisa od akcji, którego angażował do zajmowania się sprawami papierkowymi i prowadzenia sprawozdań. Finalnie został zwolniony, a w szerokiej autobiografii FBI (nie pamiętam w którym roku) nawet nie wspomniane zostało nazwisko Melvina Purvisa.
Jeśli ktoś miałby pytania odnośnie filmu i faktów zapraszam :)