Kiedy ogladalam ten film 10-12 lat temu dalam mu 6 gwiazdek, nie wiem zupelnie za co, moze dlatego, ze bylam tak mloda jak bohaterki i bylo mi ich troche zal ?

Dzis powtorzylam seans i... no nie !!

Dwie mlode kobiety, leniwe, niewyksztalcone (to nie zarzut sam w sobie, nie kazdy musi skonczyc Harvard, ale one sa kompletnie niezaradne zyciowo), bezrobotne, roszczeniowe jak jasny gwint, bezczelne i pelne nadziei, ze ''los sie musi odmienic''. W dodatku puszczalskie (a przynajmniej nietrudne do zdobycia) i irytujace kazdym swoim przedsiewzieciem.

Pewnie, zamieszkac w cudzym mieszkaniu (Isa wykazala tu minimum czlowieczenstwa dazac przynajmniej do poznania wlascicielek, ale i tak klamala jak najeta, udajac ''przyjaciolke''), zyc na czyjs koszt, cmic na potege (za zdjecia dodatkowe gwiazdki, bo widzac kolejne sceny z przylepionym petem do lap glownych bohaterek, palenie w lozku i w kazdej mozliwej sytuacji, az mi sie niedobrze robilo - mocno realistyczne, operator wykonal tu dobra robote) i dyskutowac o ogolnie dupiatym zyciu, a przy tym oddawac sie to tu, to tam, tu jednemu, tam innemu pod pretekstem poszukiwania uczucia (ale wlasciwie bardziej sponsora).

Glebokie to psychologicznie niczym ''I twoja matke tez'', z ta roznica, ze Cuaron pokazywal akty, a u Zonki mamy glownie gadanie o nich. A obie panny sa rownie wkurzajace: sorry, ale ''optymistyczna'' Isa wcale nie wydaje mi sie lepsza od zblazowanej, naiwnej Marie, zapraszajac do obcego domu gosci na noc, nawet gdy byla to tylko kolezanka z pracy (i jej zdziwienie na widok niezadowolenia Marie) lub roszczac pretensje do Charliego, ze ''wcale nie kochal Marie'', po tym, jak panna go wykorzystala i poszla w dluga z jego chlebodawca, a on mial dosc pomagania naszym biednym, doswiadczonym przez los bohaterkom.

Noz k...

A idz pan, co ten obraz ma w ogole za przeslanie ?