P.S.
btw, tytuł postu jest trochę na wyrost ;) ale wiem po prostu że będę miał to samo co po oglądnięciu Funny Games...

Mną ten film jakoś nie wstrząsnął ani mnie nie zaszokował, bardziej skłonił do lekkiej melancholii.

Jest to dobrze opowiedziana historia dwóch chłopców, którzy za czasów dzieciństwa zostają naznaczeni piętnem dramatycznego wydarzenia. Jeden z nich pogłębia swoje frustracje introwertycznie, próbuje dociec prawdy i tuszuje ją pod zjawiskiem uprowadzenia jego samego przez ufo. Drugi, bardziej ekstrawertycznie nastawiony do świata, staje się męską dziwką i oddaje się kolejnym facetom za pieniądze szukając prawdopodobnie w tych czynach czegoś co uśmierzy jego wewnętrzny ból. Mimo tak różnych typów zachowań, innego radzenia sobie z naznaczeniem, łączy ich ta sama dewiacja seksualna, są równie skrzywdzeni psychicznie, oboje szukają prawdziwej bliskości jednak nie jest im to dane ze względu na uraz jaki w sobie noszą, zostają zdani na własną bezradność, na samotność. Od pewnych rzeczy nie mogą uciec, ponieważ siedzą one głęboko w nich, a oni nie wiedzą jak sobie z nimi poradzić.

Film dobry, ale brakowało mi w nim pewnej surowości, może w przekazie obrazu, może w grze aktorskiej. Bardziej wgłębienia się w zranioną psychikę głównych bohaterów, większej psychodelii, większych dewiacji. Film nie wstrząsał. Wszystko było takie z lekka mdłe, spokojne, trochę nijakie, mało szokujące. Brakowało jakiegoś ekstremum, może właśnie w formie obrazu, a może właśnie w formie bardziej zdegenerowanego ukazania psychiki bohaterów, wewnętrznego rozdarcia. Co nie zmienia faktu, że film jest całkiem dobry, myślę że warto go obejrzeć.

Co innego klimat 'funny games', tam było czuć tą psychodelę, w 'mysterious skin' tego nie odczułem, tu nie było nawet delikatności, tu była jakaś taka lekka nijakość.

Ta właśnie nijakość to takie odczucie chłopięcej bezradności. Oni nadal wewnętrznie byli tymi samymi chłopcami co wtedy jak im się to przytrafiło. Fakt ten może szokować, ale nie został on w filmie tak bardzo przejaskrawiony. Dlatego też film był dla mnie bardziej klimatem melancholijny, co można wyczuć jako, może nie nijaki, ale jako chłopięco bezradny.

w czym ten film jest taki wstrząsający? [za krótki, za krótki, za krótki]