Właśnie obejrzałam ten film (także bez napisów, ale dialogi są napisane bardzo prostym językiem, więc ze spokojem można się bez nich obyć nie tracąc ani krzty z 'dzieła') i mam bardzo mieszane uczucia. Na samym początku zdziwiłam się widząc w opisie filmu gatunek 'dramat' obok 'komedii', ale po seansie tez nie jestem pewna co to było. Popłakałabym się na nim, gdyby nie fakt, że wszystkie (oprócz tej z klaczą Maggie)sceny mające prawdopodobnie w założeniu wyciskać łzy psuła mi świadomość, że uczestniczy w nich truposz, który jest 'utonkany' w formalinie. Ogólnie rzecz biorąc wolałabym, żeby już nigdy coś podobnego nie powstało, bo historyjka może wzruszająca w pierwotny zamyśle zamieniła się w kiczowaty pastisz, w momencie gdy Camille zaczęła się rozpadać. Możliwe, że reżyser czerpał poniekąd inspiracje z 'Gnijącej Panny Młodej' Tima Burtona, ale jeśli moje domysły są prawdziwe, to musi jeszcze wiele poćwiczyć. Mam nauczkę - nie należy oglądać filmów, do których przyciąga tylko tytuł - w moim przypadku było to imię głównej bohaterki, ponieważ noszę takie samo. Szczerze mówiąc po tym filmie zaczęłam sobie pod tym względem współczuć :P Podsumowując: imho film nadaje się tylko dla fanów kina offowego (bo filmy romantyczne z zombie w głównej roli na szczęście nie bawią szerszej publiczności) lub festiwalu złotych malin (zasługuje na najwyższą notę zaraz po dziełach z Paris H. w roli głównej).