zgadzam się, też tak to odebrałam. Czy jest metaforą nie wiem, bo dla mnie był zbyt nieprzyjemnie realistyczny i przeraźliwie dosłowny, ale na pewno pozostaje po nim refleksja, że przecież wszystko gdzieś wzięło swój początek: http://www.wprost.pl/ar/284186/Modlitwa-do-wlosow-Jacksona/

Faktycznie wydaje się, że film jest metaforą - w dzisiejszym świecie wszystko może być na sprzedaż, a kupujących nie brakuje. Przynajmniej mam nadzieję, że tego chcieli twórcy, bo film bez tego nie jest najwyższych lotów :)

Film doskonale pokazuje, co ludzie zdolni są zrobić, jakich obrzydliwości są w stanie dokonać, by móc identyfikować się ze swoim idolem. Taka szczerość pokazania tematu, bez eufemizmów bardzo mi przypadła do gustu. A i gra aktorska faktycznie jest na solidnym poziomie. Faktem jest, że jak dziś na około pierze się mózgi ludziom, to Ci bardziej podatni, lub nawet wydawałoby się Ci silni dają się wpływowi. Kult niemal religijny celebrytów moim zdaniem jest troszkę niedorzeczny. No, bo jak można czcić drugiego człowieka, który ma jedynie więcej pieniędzy i uznania od nas oraz jego życie jest na sprzedaż?!