Ja nie czytałem książki, ale film był naprawdę fajnie zrobiony, szczególnie podobał mi się nastrój grozy i tajemniczości, ta jesień, wiatr i spadające liście tworzyły klimat melancholii, która toczyła Widmara. No i scena operacji nerwowa. Mnóstwo krwi, emocji.

Dopisuję się do przedmówcy, film piękny i tajemniczy, ale muszę przyznać, że zrozumiałem i doceniłem go dopiero po drugim obejrzeniu.