Nie dziwię się, że opinie są tak rozbieżne. Nie dziwię się, że jedni ziewają, a inni się zachwycają. Ten film należy do takich, które działają przede wszystkim na zmysły, ale nie na każdego widza. Może gdybym nie lubiła jakoś specjalnie średniowiecza, albo od czasu do czasu onirycznych opowieści, też bym się nudziła, ale nie, w moim przypadku był zachwyt. Od pierwszej sceny wciągnął mnie tajemniczy nastrój, powolne tempo narracji. Widz ma czas delektować się klimatem średniowiecza, kompozycją scen, kolorami. Wyjątkowa jest też muzyka, ale efekty dźwiękowe również, wszystko jest bardzo spójne z obrazem i całą opowieścią. Albo to na kogoś działa, albo nie, kwestia upodobań. Ja zostałam wizualnie oraz dźwiękowo nakarmiona ;) Dla mnie to jeden z tych filmów, gdzie nie trzeba doszukiwać się zbyt wiele logiki, bo jest baśnią, fantazją. Można szukać alegorii, sprawdzać znaczenie symboli, ale niekoniecznie trzeba. Nie znam poematu, na którym jest oparty, ale chętnie sięgnę, dowiem się czegoś więcej, pewnie za jakiś czas.
Nie strukturalnie, ale samym nastrojem film rzeczywiście może kojarzyć się z „Rękopisem znalezionym w Saragossie”, dla mnie to ten sam rodzaj opowieści - magiczna, dziwna wyprawa, niepokojące spotkania, urywające się nagle ścieżki, wędrówka naznaczona przeznaczeniem, przenikający się świat realny i nadprzyrodzony. Oczywiście, w innym stylu, innym językiem opowiedziana, ale duch podobny. To baśń, której albo damy się unieść, albo nie. Ja lubię baśnie, a tę opowiedziano pięknie