Retrospektywa Philippe’a Garrela wydarzeniem 15. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty
Informacja nadesłana 10-06-2015 15:41
Bohaterem największej tegorocznej retrospektywy festiwalu (23 lipca – 2 sierpnia) będzie Philippe Garrel – jeden z najbardziej bezkompromisowych reżyserów w historii francuskiego kina oraz konsekwentny kontynuator Nowej Fali. W sekcji, której kuratorką jest japońska krytyczka i historyczka kina Nanako Tsukidate, zostaną pokazane najważniejsze filmy reżysera (który brał udział w ich wyborze) – autorskie, idące pod prąd powszechnym trendom – surowe, intymne, niemal autobiograficzne dzieła, jak i filmy żywo komentujące francuską politykę, historię, wydarzenia społeczne (zwłaszcza te z 1968 roku), jak i francuską obyczajowość. W programie znalazł się również najnowszy film reżysera "L`ombre des femmes" (2015), który został wybrany na otwarcie prestiżowej sekcji Quinzaine des Réalisateurs na tegorocznym festiwalu filmowym w Cannes.
Urodził się w 1948 roku, jest synem znanego aktora Maurice`a Garrela, którego niejednokrotnie portretował w swoich filmach. W dorobku ma ponad 25 filmów. Został okrzyknięty cudownym dzieckiem kina, gdy jako 16-latek zadebiutował szczerym autoportretem "Skłócone dzieci" (1964). Jego pierwsze filmy powstały pod wyraźnym wpływem Jeana-Luca Godarda oraz muzyki zespołu The Velvet Underground.
W 1969 roku rozpoczął współpracę z wokalistką tego zespołu, modelką, aktorką, jedną z muz Andy’ego Warhola – Nico, nagrywając z nią piosenkę "The Falconer" do filmu "Le lit de la vierge". Pracował z nią również przy kolejnych filmach (m.in. kultowym "La cicatrice intérieure"). Inną aktorką, która często pojawiała się w jego filmach, jest legendarna Jean Seberg.
Choć już w latach 60. nakręcił wiele filmów, to jego kariera zaczęła rozkwitać pod koniec lat 70., gdy podjął, i kontynuuje do dzisiaj, tematy wyboru między związkiem z kobietą a życiem w pojedynkę, konfliktu miedzy nową miłością a zobowiązaniami rodzinnymi. Poruszał je m.in. w "Skrytym dziecku" (1979, Nagroda im. Jeana Vigo), "Zapasowych pocałunkach" (1989) oraz "Narodzinach miłości" (1993). Jego filmy "Nie słyszę już gitary" (1991), "Dzika niewinność" (2001) oraz "Zwyczajni kochankowie" (2005) były nagradzane na festiwalu w Wenecji. Do ostatnich osiągnięć tego reżysera, często czerpiącego ze swojej biografii i krytycznie portretującego społeczeństwo, należą "Gorące lato" (2011) oraz "Zazdrość" (2013).
Garrel zaczynał karierę na przełomie lat 60. i 70. w legendarnym francuskim kolektywie artystycznym Zanzibar Groupe, skupiającym artystów awangardy i filmowców. Ich działalność finansowała dziedziczka wielkiej fortuny i mecenaska sztuki Sylvina Boissonas. W programie retrospektywy zostaną pokazane wybrane filmy zrealizowane przez członków tej grupy.
Uwaga! Już tylko do najbliższej niedzieli, 14 czerwca, na stronie festiwalu www.nowehoryzonty.pl można kupować karnety festiwalowe.
Urodził się w 1948 roku, jest synem znanego aktora Maurice`a Garrela, którego niejednokrotnie portretował w swoich filmach. W dorobku ma ponad 25 filmów. Został okrzyknięty cudownym dzieckiem kina, gdy jako 16-latek zadebiutował szczerym autoportretem "Skłócone dzieci" (1964). Jego pierwsze filmy powstały pod wyraźnym wpływem Jeana-Luca Godarda oraz muzyki zespołu The Velvet Underground.
W 1969 roku rozpoczął współpracę z wokalistką tego zespołu, modelką, aktorką, jedną z muz Andy’ego Warhola – Nico, nagrywając z nią piosenkę "The Falconer" do filmu "Le lit de la vierge". Pracował z nią również przy kolejnych filmach (m.in. kultowym "La cicatrice intérieure"). Inną aktorką, która często pojawiała się w jego filmach, jest legendarna Jean Seberg.
Choć już w latach 60. nakręcił wiele filmów, to jego kariera zaczęła rozkwitać pod koniec lat 70., gdy podjął, i kontynuuje do dzisiaj, tematy wyboru między związkiem z kobietą a życiem w pojedynkę, konfliktu miedzy nową miłością a zobowiązaniami rodzinnymi. Poruszał je m.in. w "Skrytym dziecku" (1979, Nagroda im. Jeana Vigo), "Zapasowych pocałunkach" (1989) oraz "Narodzinach miłości" (1993). Jego filmy "Nie słyszę już gitary" (1991), "Dzika niewinność" (2001) oraz "Zwyczajni kochankowie" (2005) były nagradzane na festiwalu w Wenecji. Do ostatnich osiągnięć tego reżysera, często czerpiącego ze swojej biografii i krytycznie portretującego społeczeństwo, należą "Gorące lato" (2011) oraz "Zazdrość" (2013).
Garrel zaczynał karierę na przełomie lat 60. i 70. w legendarnym francuskim kolektywie artystycznym Zanzibar Groupe, skupiającym artystów awangardy i filmowców. Ich działalność finansowała dziedziczka wielkiej fortuny i mecenaska sztuki Sylvina Boissonas. W programie retrospektywy zostaną pokazane wybrane filmy zrealizowane przez członków tej grupy.
Uwaga! Już tylko do najbliższej niedzieli, 14 czerwca, na stronie festiwalu www.nowehoryzonty.pl można kupować karnety festiwalowe.
Udostępnij: