Prawda jest taka, że Audrey była raczej słabą aktorką, która pasowała jedynie do ról głupiutkich kobietek (wiecznie powielany schemat bohaterek). Najlepiej widać to w "Niewiniątkach", gdzie między nią a Shirley jest po prostu przepaść. Jak sam wspominasz, jej fenomen związany jest bardziej z klasą i szykiem niż talentem aktorskim (jego zwyczajnie nie miała).

Myślę, że trochę przesadzacie z tym brakiem talentu. faktycznie, główną zaletą Audrey była elegancja i urok osobisty, ale talent aktorski również posiadała. Może i nie była wybitną aktorką, która potrafi zagrać wszystko, ale moim zdaniem słabą także nie. Myślę, że potwierdziła to choćby w Historii zakonnicy.

Też sądzę, że Kalliope mocno przesadza, a przykład z "Niewiniątkami" jest niecelny - MacLaine miała co grać, a Hepburn miała tylko być obiektem westchnień - nikt z takiej roli nie "wycisnąłby" nie wiem jakich cudów. Sądzę, że gdyby Audrey nie miała krztyny talentu nie odniosłaby sukcesu w kinie, a przede wszystkim w teatrze - a zbierała znakomite recenzje za "Gigi" i "Ondine". Po przeczytaniu kilku biografii Audrey odniosłam wrażenie, że ona nigdy nie wierzyła w swój talent, bała się wyzwań, wiele ról odrzuciła właśnie z obawy przed tym, że zawiedzie i nie podoła... Bez wątpienia nie była aktorką dramatyczną z krwi i kości ale przecież Hepburn to naturszczyk - nie miała zawodowego przygotowania do pracy w filmie broniła się wrażliwością, inteligencją i uczuciowością - doskonale rozumiała co gra i intuicyjnie wiedziała jak to ukazać - w znakomitej większości ról wypadła naprawdę świetnie.