Audrey HepburnI

Audrey Hepburn, a właściwie Audrey Kathleen Ruston, urodziła się 4 maja 1929 roku, w Ixelles, w Belgii. Matka Audrey, Ella van Heemstra, wywodziła się z angielskich i francuskich rodzin królewskich. W późniejszym czasie jej ojciec dodał do swojego nazwiska drugi człon - Hepburn; w tym okresie przyszła aktorka nosiła nazwisko Hepburn-Ruston. W czasie II wojny światowej, przebywała w okupacji Holandii i w tym czasie matka nadała jej imię Edda van Heemstra, gdyż Audrey brzmiało zbyt angielsko. Po wojnie Audrey przeniosła się wraz z rodziną do Londynu, gdzie uczyła się w szkole baletowej. Jako 11-latka postanowiła zostać tancerką . Przystąpiła do Konserwatorium Muzycznego w Arnhem, studiowała tam do 1944 roku, stając się ulubionym uczniem nauczycieli. Pomimo okupacji Audrey uczyła się tańca i muzyki i znajdowała swój talent jako aktorka w operze. W czasie wojny, Audrey stała się tajnym posłańcem ruchu oporu, wiadomości i ulotki często wypełniały jej buty i skarpety. W 1944 roku pomagała uczyć młodszych uczniów w szkole, gdyż uważano, że jest wystarczająco zaangażowana w taniec. Zarabiała także pieniądze dla swojej rodziny poprzez udzielanie prywatnych lekcji tańca (nielegalnie). W 1951 roku wystąpiła po raz pierwszy w roli pierwszoplanowej w filmie "Monte Carlo Baby". W tym samym roku występowała na Broadwayu w sztuce "Gigi" i za tę rolę otrzymała nagrodę dla najlepszej debiutantki roku. Za rolę księżniczki Anny w "Rzymskich Wakacjach", nagrodzono aktorką Oscarem. Była jedną z kandydatek do roli legendarnej królowej Egiptu w filmie "Kleopatra" , ale ostatecznie rolę dostała Elizabeth Taylor. Kariera Audrey rozwijała się w błyskawicznym tempie, ale w parze ze szczęściem w życiu zawodowym nie szło, niestety, w życiu prywatnym. Dwa małżeństwa skończyły się rozwodami. W 1960 roku, po dwóch wcześniejszych poronieniach, aktorka urodziła synka, Seana. Osiem lat później rozwiodła się z jego ojcem, Melem Ferrerem. Podczas rejsu po Morzu Śródziemnym poznała włoskiego psychiatrę, Andre Dottiego. Znajomość ta skończyła się małżeństwem, a rok po ślubie na świat przyszedł Luca. Dla Dottiego Audrey porzuciła karierę aktorską i zniknęła ze szklanego ekranu. Nie była jednak szczęśliwa. Ciągłe zdrady męża sprawiły, że w 1982 roku podjęła decyzję o rozwodzie. Resztę życia spędziła u boku Roberta Woldersa, ale nigdy nie zdecydowała się zostać jego żoną. W 1992 roku u aktorki wykryto raka okrężnicy. Ostatnie Boże Narodzenie spędziła w gronie rodziny w Tolochenaz w Szwajcarii. Zmarła niecały miesiąc później, 20 stycznia 1993 roku. Miała wtedy 64 lata.

Andrey Kathleen van Heemstra Hepburn-Ruston na świat przyszła 4 maja 1929 roku w Brukseli, aczkolwiek nie była Belgijką. Jej matka była holenderską arystokratką, ojciec - Brytyjczykiem. Kiedy dziewczynka miała 6 lat, ojciec niespodziewanie porzucił rodzinę. Kilka lat mała spędziła w angielskiej szkole, gdzie na początku czuła się bardzo źle, ale po dłuższym czasie, kiedy jej ukochana mama Ella przeprowadziła się w jej okolice, dziewczynka, zwana teraz Audrey (było to wówczas bardzo popularne imię), przystosowała się do tej sytuacji. Od dziecka marzyła o karierze baletnicy i miała całkiem duży talent, ale była za wysoka (172 cm wzrostu) i miała za długie nogi. 

Zauważona najpierw przez fotografów, potem przez filmowców i znawców teatru, niespodziewanie została modelką i aktorką. W jednej z epizodycznych ról w "Tajemniczy ludzie" pisarka Colette dostrzegła jej niesamowity urok i zaproponowała jej tytułową rolę Gigi w adaptacji jej powieści na Broadwayu. Audrey wątpiła w swój talent, ale propozycję przyjęła. Spodobała się publiczności i stała się gwiazdą. Wówczas została wybrana do zagrania głównej roli w "Rzymskich wakacjach" Williama Wylera, gdzie partnerował jej Gregory Peck. Dzięki tej roli zdobyła swojego jedynego Oscara (spośród tych przyznawanych w regularnym konkursie), a za sprawą Pecka poznała Mela Ferrera, który potem został jej mężem, ale przedtem przeżyła kilkutygodniowy romans z przystojnym Williamem Holdenem. 

Kariera młodej aktorki rozwijała się. W 1954 roku przyjęła rolę Sabriny w komedii romantycznej o takim samym tytule, gdzie partnerowali jej właśnie Holden i Humphrey Bogart, który nie przepadał ani za Audrey, ani za Williamem. Rola ta przyniosła Hepburn drugą nominację do nagrody Akademii Filmowej. Potem Audrey pojawiła się m.in. w "Zabawnej buzi" z Fredem Astaire, "Miłości po południu", gdzie parterem Hepburn był Gary Cooper oraz "Wojnie i pokoju", w której pojawiła się w towarzystwie Henry'ego Fondy oraz swojego ówczesnego małżonka Mela Ferrera. Audrey dwukrotnie poroniła, m.in. po upadku z konia podczas kręcenia westernu "Nie do przebaczenia" w reżyserii Johna Hustona. W 1959 pojawiła się w jednej z najlepszych swoich ról, siostry Luke w "Historii zakonnicy", która przyniosła trzecią nominację do Oscara i nagrodę nowojorskiej krytyki. Audrey przyjęła rolę w filmie Blake Edwardsa "Śniadanie u Tiffany'ego", co z kolei zaowocowało czwartą nominacją do statuetki. Przed samym rozpoczęciem zdjęć do filmu Audrey urodziła swoje pierwsze dziecko, syna Seana. W małżeństwie Ferrerów nie układało się najlepiej. W 1964 roku na ekrany kin weszła "My Fair Lady", która otrzymała 12 nominacji do Oscara, ale Audrey w typowaniach pominięto. Wywołało to wiele skandali i wielu ludzi wypowiedziało z tego powodu sporo słów krytyki pod adresem Akademii. W 1967 zagrała w filmie "Doczekać zmroku", przyniósł on jej ostatnią w jej karierze, piątą nominację do Oscara. 

W 1968 roku po 14 latach małżeństwa Audrey i Mel rozwiedli się. Opiekę nad 8-letnim chłopcem przyznano Audrey. Przybita rozstaniem z Melem Audrey wyruszyła na rejs po wodach Morza Śródziemnego, gdzie poznała włoskiego psychiatrę Andreę Dotti, który liczył sobie 9 wiosen mniej niż Hepburn. Już w 1969 Audrey i Andrea pobrali się, a w lutym 1970 roku na świecie pojawił się Luca, drugie dziecko Audrey. Małżeństwo to jednak nie było zbyt łatwe do zniesienia i utrzymania. Audrey poświęciła dla męża swoją karierę, ale on nie uszanował jej miłości i jak wielu Włochów, zdradzał Audrey podczas licznych wypadów do klubów nocnych. Audrey powróciła na ekrany dobrą rolą w filmie "Powrót Robin Hooda", kontynuacji filmu z 1938 roku z Olivią de Havilland w jednej z głównych ról. Stwierdziła, że jej czas w filmie się zakończył. Życie u boku Andrei - też. W 1979 roku Audrey poznała Roba Woldersa, który poprzednio związany był z Merle Oberon, która była od niego 25 lat starsza, a która zmarła przed kilkoma miesiącami i której śmierć opłakiwał. Audrey i Roba połączyło coś bardziej o charakterze przyjaźni niż miłości i od tej pory byli ze sobą aż do jej śmierci. W 1982 Audrey otrzymała rozwód. 

W końcowym etapie swojego życia Audrey zajęła się pomocą dzieciom - została działaczką UNICEF-u, co dało jej wielką satysfakcję i dało wyraz jej wielkiemu poświęceniu wobec drugiego człowieka. W 1992 Audrey poczuła się źle. Wykryto u niej raka jelita grubego. Wykonano operację, która rzekomo się powiodła. Ale Audrey niknęła w oczach. W 1992 święta Bożego Narodzenia spędziła w towarzystwie najbliższych i mimo cierpienia była szczęśliwa. Zmarła 20 stycznia 1993, otoczona najbliższymi. Pogrzeb odprawiono w kościele protestanckim w Tolochenaz, a mszy przewodniczył ten sam pastor, który udzielał ślubu jej i Ferrerowi oraz ochrzcił Seana. Legendarna Audrey Hepburn zakończyła swój żywot mając niespełna 64 lata.

Była tancerka i modelka, która karierę w filmie rozpoczęła w 1951 roku. Po małych rolach w europejskich produkcjach, została wybrana do udziału w broadwayowskim musicalu "Gigi" na podstawie opowiadania Colette, co zdobyło jej przychylność krytyki. Wkrótce młoda aktorka zdobyła przychylność Hollywood, dzięki głównej roli w romantycznej komedii "Rzymskie wakacje" oraz kolejnym, podobnym kreacjom w takich filmach jak: "Zabawna buzia" i "Śniadanie u Tiffany'ego".
Obdarzona wyjątkowym wdziękiem i urodą, występowała u boku takich sław jak: Gary Cooper, Humphrey Bogart, Henry Fonda i Fred Astaire oraz George Peppard i Albert Finney. Jedna z najbardziej popularnych i najchętniej fotografowanych gwiazd, przyczyniła się do ustalenia pewnego kanonu urody kobiecej, stojącego w opozycji do typu reprezentowanego przez Marilyn Monroe. Hepburn wywarła silny wpływ na kino lat pięćdziesiątych, występując w tak znaczących filmach jak komedia Billy'ego Wildera "Miłość po południu", czy "Historia zakonnicy". Następna dekada nie obfitowała już w tak liczne i ważne role, ale poza "Śniadaniem u Tiffany'ego" sukcesem aktorki był występ u boku Cary'ego Granta w "Szaradzie". Rok 1964 przyniósł jej tytułową rolę w "My Fair Lady", zaś trzy lata później zagrała niewidomą damę w thrillerze "Doczekać zmroku", co zaowocowało piątą nominacją do Oscara.
Po dziewięciu latach nieobecności na ekranach, pojawiła się w "Powrocie Robin Hooda". Jej ostatnim filmem był "Na zawsze" Stevena Spielberga. Od 1988 Hepburn poświęciła się pracy na rzecz dzieci. Pośmiertnie przyznano jej nagrodę Jean Hershold za pracę humanitarną.

Audrey Hepburn urodziła się 4 maja 1929 roku w Ixelles (Belgia). Po rozwodzie rodziców przeniosła się z matką do Londynu, gdzie rozpoczęła naukę w prywatnej szkole dla dziewcząt. W czasie okupacji niemieckiej Audrey cierpiała z powodu depresji i niedożywienia, co nie powstrzymało jej jednak od udzielania pomocy partyzantom.
Po wyzwoleniu uzyskała stypendium w szkole baletowej w Londynie, pracowała jako modelka. Wtedy właśnie zauważył ją jeden z producentów filmowych. Karierę aktorską rozpoczęła w 1948 roku od niewielkiej roli w filmie "Holenderski w 7 lekcjach". Pierwszą kwestię wypowiedziała jako Eve Lester w "Opowieści młodych żon".
Jej kariera rozwijała się powoli, dlatego Audrey zdecydowała się na wyjazd do Stanów Zjednoczonych. W 1953 roku zagrała w filmie, który stał się przebojem kasowym, a z Hepburn uczynił gwiazdę. Rola księżniczki w "Rzymskich wakacjach" przyniosła jej także Oscara. Audrey wyróżniała się niewinną urodą na tle amerykańskich bogiń seksu, co owocowało nie tylko ogromną sympatią ze strony widzów, lecz także wieloma interesującymi propozycjami filmowymi. W 1954 roku zagrała w "Sabrinie", następnie w "Zabawnej buzi". Do historii przeszła jednak przede wszystkim jej rola w adaptacji powieści Trumana Capote, "Śniadanie u Tiffany'ego". Inne znane obrazy z udziałem aktorki to m.in. "My Fair Lady", "Doczekać zmroku", "Powrót Robin Hooda".
W 1988 roku Hepburn została Ambasadorem UNICEF-u, pomagała dzieciom z Ameryki Południowej i Afryki. Zrezygnowała z działalnosci humanitarnej z powodu choroby. Jej ostatnim filmem był nakręcony w 1989 roku "Na zawsze" Stevena Spielberga. Hepburn zmarła 20 stycznia 1993 roku w Szwajcarii.

Urodziła się jako Edda van Heemstra, była córką brytyjskiego bankiera i holenderskiej arystokratki (wywodzącej się z rodziny angielskich i francuskich rodzin królewskich). W późniejszym czasie jej ojciec dodał do swojego nazwiska drugi człon - Hepburn; w tym okresie przyszła aktorka nosiła nazwisko Hepburn-Ruston.

W czasie II wojny światowej przebywała w okupowanej Holandii i w tym czasie używała nazwiska Audrey Hepburn - jej własne było "zbyt angielsko brzmiące". Z powodu brutalnej okupacji niemieckiej Hepburn, podobnie jak większość Holendrów, cierpiała na głód - szczególnie od 1944 roku. W tym czasie była bardzo niedożywiona i nabawiła się wielu kłopotów zdrowotnych, miało to znaczny wpływ na jej późniejsze życie.

Po wojnie Hepburn przeniosła się do Londynu, gdzie uczyła się w szkole baletowej, pracowała jako modelka i zaczęła występować w filmach, głównie jako statystka lub w drugo- i trzecioplanowych rolach. W 1952 roku wystąpiła po raz pierwszy w roli pierwszoplanowej w filmie "Tajemniczy ludzie". W tym samym roku występowała na Broadwayu w sztuce "Gigi" i za tę rolę otrzymała nagrodę dla najlepszej debiutantki roku. Po sześciomiesięcznym, bardzo udanym sezonie w Nowym Jorku, Hepburn zagrała wraz z Gregorym Peckiem w filmie "Rzymskie wakacje", otrzymała za tę rolę Oscara. W jej późniejszej karierze była jeszcze czterokrotnie nominowana w kategorii "najlepsza rola kobieca". Jej kreacja w "Śniadaniu u Tiffany'ego" jest jedną z najbardziej znanych i słynnych ról w historii kina amerykańskiego. Będąc jedną z najbardziej popularnych gwiazd swojej ery Hepburn występowała z takim aktorami jak: Fred Astaire, Humphrey Bogart, Gary Cooper, Cary Grant, Rex Harrison, Peter O'Toole, czy też Sean Connery.

Od 1967 roku Hepburn porzuciła karierę aktorską, decydując się występować bardzo sporadycznie i poświęciła się pracy jako specjalny ambasador UNICEF. Świetnie pamiętając własne przeżycia z czasów II wojny światowej Hepburn poświęciła się pracy humanitarnej, mającej na celu pomoc głodującym dzieciom w najbiedniejszych krajach świata. Za swoją pracę otrzymała w 1992 roku z rąk prezydenta George'a Busha Prezydencki Medal Wolności (Presidential Medal of Freedom).

Zmarła na raka jelita i została pochowana w Tolochenaz w Szwajcarii.