W latach 1983, 1985 i 1986 wygrywał najbardziej prestiżowy, nierankingowy turniej snookerowy-Masters.

W 1980 roku zdobył tytuł snookerowego Mistrza Świata. W finale pokonał Alexa Higginsa 10:2

W 1985 roku wygrał snookerowy turniej Goya Matchroom Trophy.

W 1985 i 1986 roku wygrywał snookerowy turniej Scottish Masters.

W latach 1984, 1985, 1986 i 1987 był mistrzem Kanady wśród zawodowych snookerzystów.

W latach 1974, 1978, 1979 i 1980 wygrywał snookerowy turniej Canadian Open.

Dwukrotnie (w 1971 i 1972 roku) był snookerowym mistrzem Ameryki Północnej.

Dwukrotnie zdobywał drużynowy puchar Kanady. W 1982 roku (w drużynie z Billem Werbeniukiemi Kirkiem Stevensem) i w 1990 roku (w drużynie z Bobem Chaperonem i Alainem Robidoux).

Był pierwszym zawodnikiem, który uzyskał oficjalnego maksymalnego break'a (147 punktów). Było to na Mistrzostwach Świata w 1983 roku. Był też pierwszym zawodnikiem, który powtórzył swój wyczyn (w 1989 roku, wbił drugiego maksymalnego break'a w karierze).