Wiele ich łączy. A różni przede wszystkim stosunek do Boga. Dla Tarkowskiego Bóg jest odpowiedzią na wszystkie pytania "bez odpowiedzi". Dla Bergmana Bóg jest tylko jeszcze jednym pytaniem, bardzo istotnym, ale wyłącznie pytaniem.
Może to ci jakoś pomoże w tym porównaniu.
Solaris to dobry film, ale zbyt nachalnie teistyczny (o co zresztą miał pretensje Lem). A Zwierciadło to oczywiście absolutne arcydzieło, nie sposób zaprzeczyć.

Nieznacznie Tarkowski. Przede wszystkim dlatego, że dążył do perfekcji dzieła filmowego w każdym jego aspekcie nie zapominając o wielowymiarowości. Bergman tworzył w trochę innym stylu, również wielkie filmy, ale duża część jego twórczości to rozprawka na dany temat, wzięty uprzednio na warsztat.

Widzę,że mamy podobnie.Sorka za powtarzanie zbyt częste słowo filmy.

Tylko homosie używają zwrotu "sorka"

A debile piszą takie posty.

Nie martw się pedały sa teraz w modzie

Czyjaś orientacja to jego prywatna sprawa i nic ci do tego.Widać rodzice kultury osobistej cię nie nauczyły i nie używa się słowo pedały jakby to byli gorsi ludzie od prawdziwych katolików i polaków.Widać jesteś zacofanym polakiem i jak się nie podoba to nie komentuj.Jak myślisz,że Bergman usypia to wróć do oglądania dobranocek.

To jak się do was zwracać żeby nie popełnić "fopa"

Nijak.Odpowiadaj na pytania zadane w temacie,albo nie komentuj jak ci się nie podoba.

Widocznie ciebie polaku nie nauczyły kultury do innych narodowości.Widocznie prawdziwi polacy nie wiedzą co to kulutra osobista i jak się nie podoba to wynocha.Dla takich jak ty polak z dużej litery to obraza.

Aha teraz jesteś przedstawicielem innej narodowości..a to dobre, za chwyle:) przeczytam że teleportowałeś się z przyszłości)))A prawda jest mniej bajkowa zakompleksiony pedalku z chujkowa

No cóż twoja inteligencja jest równa zeru.Jesli nie masz nic do powiedzenia to temat nie jest o ludziach o orientacji homoseksualnej chyba,że masz dwa konta i piszesz nie na temat,bo ja nigdzie nie pisałem o homoseksualistach w tym wątku.

logiczność twoich wpisów dowodzi skrajnego wyczerpania zwojów myślowych, twój twardy dysk uległ przegrzaniu a zawartość jego sporej części odeszła bezpowrotnie co może okazać się dla ciebie dobrodziejstwem. Zalecam dużo Bergmana, owoców i warzyw (postaraj się trafić bananem lub ogórkiem do właściwego otworu ty potworu:))))))))))))))))))

Ale o coci chodzi?Nie rozumiem twoich wypowiedzi?Jaki związek ma to z głównym tematem.

Nie musisz pisać, że nie rozumiesz - dobrze to wiem. Bergman może okazać się dla ciebie lekarstwem, podczas snu nie będziesz stwarzał dla siebie zagrożenia a przede wszystkim nie będziesz narażać na nie bliskich( przesadziłem-przepraszam-miałem na myśli osoby mogące znaleźć się w twoim bezpośrednim otoczeniu).

Nie lubisz Bergmana?Dziwne skoro uważasz się za znawcę kina.Mnie nie usypia i nie muszę mieć dwóch kont.Bergman i Tarkowski to wizjonerzy kina,ale widzę,że dyskusja z osobą,która rozumie tylko sam co pisze jest bez sensu.

nie przedstawiałem się jako znawca kina, nie napisałem również nigdzie, że nie lubię Bergmana, którego skądinąd szanuję, twoja wiedza na temat dwóch kont zdaje się być magiczna...A że Bergman nie pomaga cóż pozostaje mi tylko współczuć

W takim razie o co ci chodzi?Przyszedłeś mnie poobrażać czy co?Bo nie kumam.Masz coś do mojej osby?Nie przypoominam sobie,abym cię atakował w jakimś temacie.

może spróbuj z psychtropami ale pewnie już temat zgłębiłeś...

Mam ! Chłosta - na pewno ci pomoże

I plomba na dupe na jakieś dwa miechy:))))))-troche ascezy nie zaszkodzi

Troll internetowy

Dwa zupełne różne światy. Bergman jest bardzo dosłowny, a przez to jego filmy są o wiele prostsze w prawidłowym odczytaniu aniżeli filmy Tarkowskiego, który epatuje zbyt dużą ilością symboli i alegorii, a dialogi czasami wleczą się w nieskończoność. Oczywiście nie mówię tego w negatywnym sensie, ale Tarkowski jest po prostu ciężkostrawny i to bardzo, prawdopodobnie najbardziej enigmatyczny reżyser w historii. Bergman wali prosto w mostu i na temat, bez zbędnych ceregieli. I trzeba w tym momencie wybrać czy się preferuje można powiedzieć lapidarność Bergmana (chociaż nie zawsze on robi tak jednowątkowe filmy) czy jednak wybiera się wielką, refleksyjną podróż u Tarkowskiego.

Mam zupełnie inne wrażenie. Bergman na polu psychologiczno-poetycznych filmów wyznaczył granicę. Tarkowski ją złamał tworząc dzieła wielowymiarowe, niezwykle ciężkie, niekiedy z przesadą. Nie mogę napisać co odczuwam podczas oglądania filmów Tarkowskiego, ponieważ nie umiem się nim zachwycać. Dla mnie Ingmar jest wybitniejszy - umiejętnie żonglował konwencjami, które stawały się inspiracją; jednocześnie zachowywał prostotę.