Biografia
Jerzy Andrzejewski urodził się w 1909 roku w Warszawie i z tym miastem był związany przez niemal całe życie. Jego ojciec był właścicielem sklepu kolonialnego. Andrzejewski ukończył elitarne gimnazjum im. Jana Zamojskiego i wbrew woli rodziców studiował filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim, z myślą o karierze literackiej. Jego debiutem literackim było opowiadanie "Wobec czyjegoś życia" wydane w 1932 r. na łamach dziennika "ABC". Pisał także recenzje literackie i teatralne dla gazet i tygodników reprezentujących poglądy narodowe. Był w tamtym czasie uważany za przedstawiciela literatury nurtu chrześcijańskiego.
Wojnę spędził w stolicy, później na kilka lat wyjechał do Krakowa i Szczecina. W czasie wojny był zaangażowany w prace kulturalnego podziemia. Działał też aktywnie na rzecz Żydów, co później opisywał w minipowieści „Wielki tydzień”. W okresie powojennym pełnił wiele funkcji społecznych – był prezesem krakowskiego oddziału Związku Zawodowego Literatów Polskich, wiceprezesem Związku Literatów Polskich, a także posłem na sejm. Pracował dla tygodnika „Literatura”, miesięcznika „Twórczość” oraz był naczelnym „Przeglądu Kulturalnego”. Natomiast od lat 60. był aktywny uczestnikiem opozycji demokratycznej, między innymi w latach 70. uczestniczył w zakładaniu Komitetu Obrony Robotników (KOR). Postać Andrzejewskiego jest jedną z ciekawszych w dwudziestowiecznej kulturze polskiej, głównie z powodu swej niejednoznaczności i zmienności w postawach i sympatiach ideologicznych.
W kręgu jego zainteresowań literackich od początku przewijał się temat homoseksualizmu. Pojawił się również w najsłynniejszej powieście Andrzejewskiego, w "Bramach raju". Stworzył on także dwa scenariusze do filmów Andrzeja Wajdy. "Popiół i diament" napisał wspólnie z reżyserem, w oparciu o własną , głośną powieść. Do "Niewinnych czarodziejów" stworzył oryginalny scenariusz wraz z Jerzym Skolimowskim.
Zmarł w Warszawie 19 kwietnia 1983 roku, a w roku 2006 został pośmiertnie odznaczony przez Prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia.
Wojnę spędził w stolicy, później na kilka lat wyjechał do Krakowa i Szczecina. W czasie wojny był zaangażowany w prace kulturalnego podziemia. Działał też aktywnie na rzecz Żydów, co później opisywał w minipowieści „Wielki tydzień”. W okresie powojennym pełnił wiele funkcji społecznych – był prezesem krakowskiego oddziału Związku Zawodowego Literatów Polskich, wiceprezesem Związku Literatów Polskich, a także posłem na sejm. Pracował dla tygodnika „Literatura”, miesięcznika „Twórczość” oraz był naczelnym „Przeglądu Kulturalnego”. Natomiast od lat 60. był aktywny uczestnikiem opozycji demokratycznej, między innymi w latach 70. uczestniczył w zakładaniu Komitetu Obrony Robotników (KOR). Postać Andrzejewskiego jest jedną z ciekawszych w dwudziestowiecznej kulturze polskiej, głównie z powodu swej niejednoznaczności i zmienności w postawach i sympatiach ideologicznych.
W kręgu jego zainteresowań literackich od początku przewijał się temat homoseksualizmu. Pojawił się również w najsłynniejszej powieście Andrzejewskiego, w "Bramach raju". Stworzył on także dwa scenariusze do filmów Andrzeja Wajdy. "Popiół i diament" napisał wspólnie z reżyserem, w oparciu o własną , głośną powieść. Do "Niewinnych czarodziejów" stworzył oryginalny scenariusz wraz z Jerzym Skolimowskim.
Zmarł w Warszawie 19 kwietnia 1983 roku, a w roku 2006 został pośmiertnie odznaczony przez Prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
