Rety, zbliżał się super fajny dzień w roku, 31 grudnia, tyle planów, jedna kumpelka (bliska memu sercu) z Londynu przyjedzie... wow... a tutaj: aaaaapsik, gorączka, oniemiały i głuchy liczyłem na cudowne ozdrowienie. Nic z tego nie wyszło. Koledzy, koleżanki, mój coroczny półnagi taniec na stole z szampanem, muzyka na cały regulator, rozrzuconych kilka kubłów na śmieci, jakaś petarda w ogrodzie u sąsiadki, wywalanie starych gratów przez okno (aparat siostry, który dostała od Mikołaja, kilka dni temu), wywalanie garderoby z garderoby i z człowieka (dobrze, że dom wolnostojący)... słowem wszystko co fajne ( do czego się nie przyznaję) poszło do tzw. szamba. Myślałem, że zgłupieję sam w domu! Aż tutaj, nagle, jakimś cudownym trafem przeczytałem w telegazecie, iż AXN puści "Lost'ów" właśnie w Sylwestra. Oł, Sylwester już był, 17.00, impreza na drugim końcu miasta, beze mnie! Nie zgłupiałem, od 18.40 do jakiejś 7.00 rano ŚWIETNIE się bawiłem, o północy Irakijczyk z Chirurgiem torturowali Sawyer'a, łooooo! Na serio, może to i głupie, ale jednak lepiej obejrzeć ulubiony serial, z ulubionym aktorem, nawet przez 13 godzin, niż leżeć w Sylwestra w łóżku, z gorączką i przeklinać zapalenie oskrzeli, uszu, kanalizacji itd! Od razu było mi lepiej, a już myślałem, że tak ohydnie rozpocznę 2006 rok, smarkając i psiocząc na wirusy. Po zakończeniu emisji na telewizorze mogłem sopkojnie usmażyć jajecznicę! 13 godzin... ! Dzięki AXN, dnia następnego także było bajerancko, niestety tylko 18.40 -3.00, ale najważniejsze: NIE MIAŁEM POPSUTEGO HUMORU Z POCZĄTKIEM NOWEGO ROKU! Eeeee, to chyba był najbardziej odjechany Sylwester!!! Na serio!