Nick Drake I

Angielski twórca piosenek i multiinstrumentalista, przedstawiciel muzyki folk. Mało znany za życia, zdobył popularność pośmiertnie poetyckimi tekstami, oryginalnymi aranżacjami i specyficzną atmosferą jego utworów.
Przyszedł na świat w angielskiej rodzinie w Birmie, gdzie jego ojciec pracował jako inżynier. Gdy miał dwa lata, rodzina przeprowadziła się do Anglii i zamieszkała w posiadłości wiejskiej w środkowej Anglii. Po rodzicach odziedziczył zainteresowania muzyczne, nauczył się grać na fortepianie, klarnecie, saksofonie, a także gitarze, którą uważał za swój pierwszy instrument. W drugiej połowie lat 60-tych zainteresował się muzyką folkową, szczególnie takimi wykonawcami, jak Bob Dylan i Josh White. Zaczął występować w lokalnych klubach i barach, i podczas jednego z takich występów jego talent został zauważony. Mając 20 lat, podpisał kontrakt z wytwórnią Island, dla której nagrał 3 albumy w latach 1969-72.
Żaden z albumów nie sprzedawał się dobrze, ponadto Drake unikał koncertowania, co z pewnością zwiększyłoby jego popularność, jak i sprzedaż jego płyt. Co gorsza, muzyk zaczął cierpieć na depresję, co spowodowało uzależnienie od antydepresantów. Stopniowo odsuwał się od życia i zamykał przed ludźmi, nawet z jego najbliższego otoczenia. Pod koniec 1974 roku rodzina znalazła go martwego w jego własnym pokoju, we własnym domu. Śmierć spowodowało przedawkowanie - intencjonalne czy przypadkowe - silnego leku na depresję.
Popularność Nicka Drake'a zaczęła rosnąć w latach 80-tych i trwa do dziś. Do czerpania inspiracji z jego utworów przyznają się tak uznani artyści, jak Peter Buck z R.E.M., Robert Smith z The Cure i Norah Jones. Jego życie było krótkie i zagadkowe, ale i tak odcisnęło piętno na muzyce popularnej na świecie.