Jako że aktorka uważa się za feministkę,to nic złego ale waląca takie wypowiedzi jak w temacie aborcji:(...) nie trzeba być feministką, żeby coś takiego uznać za rzecz skrajnie nieprzyzwoitą, niegodną, niehumanitarną oraz niechrześcijańską. Nie widzę w tej chwili różnicy między kalifatem islamskim, a Polską, która nie jest jeszcze państwem wyznaniowym, a świeckim. ..
Wydawała mi się ta pani mądrzejszą kobietą, ale cóż, widać się pomyliłem. Najbardziej żenujące jest to, że pani Dancewicz wypowiada się o czymś, co jej samej już de facto nie dotyczy ze względu na jej po prokreacyjny wiek. Czyżby fakt, że sama pani Dancewicz nie będzie już matką tak na nią podziałał, że chciałaby aby tych matek było jak najmniej? Wyraźnie wyczuwam w jej wypowiedzi bardzo źle skrywany zestaw kompleksów... Bardzo wygodną postawą jest wówczas schowanie się za polityczną zasłonę... W nieco w innym kontekście dotyczy to także i pana Gajosa. Kiedyś Leszek Miller powiedział, że prawdziwego mężczyznę poznaje się nie po tym jak zaczyna, ale po tym jak kończy (nawiasem mówiąc w starciu z rzeczywistością nie był w stanie sprostać swojej własnej maksymie). W przypadku aktorów ich klasę aktorstwa i człowieczeństwa poznaje się po tym, że potrafią odróżnić rolę w spektaklu, gdzie mogą grać kogokolwiek, od ich roli życiowej, gdzie powinni grać wyłącznie rolę najwyższych autorytetów, z założenia nie angażujących się w doraźne dyskusje na poziomie ocierającym się o dysputy spod magla. Jako przykład aktorów, którzy potrafili w swoim życiu zawodowym i osobistym zachować ten właściwy poziom polecam panów Holoubka lub Łomnickiego, albo panią Barańską, Zawadzką lub Kwiatkowską. Niestety ani pani Dancewicz, ani pan Gajos nie mogą być zaliczeni do ich grona.