Sam Taylor-Johnson 

Samantha Taylor urodziła się 4 marca 1967 roku w londyńskiej dzielnicy Croydon (Anglia, Wielka Brytania). Znana jest pod nazwiskiem Sam Taylor-Wood, a od 2012 roku jako Sam Taylor-Johnson. Wychowywała się z matką Geraldine oraz młodszą siostrą Ashley i przyrodnim bratem Kristianem. Ojciec opuścił rodzinę, gdy miała 9 lat. W 1990 roku ukończyła londyński Goldsmiths College, by zacząć pracę jako barmanka i garderobiana w Royal Opera House.

Na początku lat 90. zaczęła zajmować się fotografią i sztuką wideo. Wtedy też poznała Henry'ego Bonda. Znajomość zaowocowała m.in. pastiszem zdjęcia Annie Leibovitz (przedstawiało Johna Lennona i Yoko Ono) pt. "October 26, 1993". W 1997 roku Sam zdobyła nagrodę Illy Café dla najbardziej obiecującego młodego artysty na Biennale w Wenecji (Włochy). Tego samego roku wyszła za marszanda Jaya Joplinga, z którym ma dwie córki - Angelicę i Jessie. Para rozwiodła się po jedenastu latach.

W 2008 roku nakręciła film krótkometrażowy "Love You More", nominowany do Złotej Palmy i Europejskiej Nagrody Filmowej oraz nagrodzony Wyróżnieniem Specjalnym na Sundance. Rok później na ekrany kin wszedł jej debiutancki film pełnometrażowy "John Lennon. Chłopak znikąd" o młodości Johna Lennona. Obraz był nominowany do nagród: BAFTA, BIFA i Robert.

Sam stworzyła też klipy do utworów "Überlin" zespołu R.E.M. i "I Want Love" Eltona Johna, spot kampanii równościowej z okazji rocznicy Międzynarodowego Dnia Kobiet oraz film promocyjny "Daydream" dla projektantki biżuterii Solange Azagury-Partridge.

W 2009 roku na planie "Chłopaka znikąd" poznała Aarona Johnsona. Para pobrała się trzy lata później i ma dwie córki - Wyldę Rae oraz Romy Hero.

Od 2011 roku Sam jest Oficerem Orderu Imperium Brytyjskiego za zasługi na rzecz sztuki. Stworzyła kilkanaście prac wideo, m.in. "Killing Time" (1994), "Third Party" (1999-2000) z udziałem Marianne Faithful i Raya Winstone'a, "Pieta" (2001) z udziałem Roberta Downeya Jr. Jest autorką wielu fotografii, m.in. "Crying Men" (2004) z wizerunkami płaczących gwiazdorów, "Bram Stoker’s Chair II" (2005) oraz portretu wideo "David" (2002) ze śpiącym Davidem Beckhamem.

Reżyserka dwa razy pokonała chorobę - raka jelita grubego w 1997 roku i raka piersi w 2000 roku.