Ostatnie dwie płyty są bardzo dobre. Jestem wielkim zwolennikiem wczesnych lat U2, lata 80 (Boy-October-War-Unforgettable Fire-Joshua Tree-Rattle and Hum) i 90 (Achtung Baby-Zooropa-Pop) były nie do opisania. Młodzieńczy głód i znakomita muzyka, elekrtyzujące koncerty...długo bym mógł pisać. Teraz panowie są starsi, zapracowali już na swoje miejsce w historii (bagatelizowane przez wielu, bo U2 kojarzy się ludziom z 3 utworami i z tym co prezentują teraz, a lata 1980-1997 w twórczości zespołu są genialne, ale trudne do zaakceptowania dla kogoś kto tej muzyki nie słucha i tylko czasem coś obije mu się o uszy - mówię tu zwłaszcza o latach 90tych,ale świadczą niewątpliwie o wielkości U2 ) i mają teraz czas na tworzenie dobrej muzyki. Uwielbiam album All That You Can't Leave Behind, ale szczerze uważam, że dwie ostatnie płyty są bardziej udane, a to z tego względu, że są znacznie bardziej skomplikowane, Bomba Atomowa to chyba najbardziej osobisty album, ktory okazał się wielkim sukcesem, a No Line On The Horizon... jako wielki miłośnik muzyki U2 czekałem na niego z nieciertpliwością i trochę lękiem, ale przeżyłęm ulgę kiedy pierwszy raz go przesłuchałem. Panowie po 35 latach nadal mają świeże pomysły i zdolność do tworzenia niezapomnianej muzyki. Singiel "Get On Your Boots" jest paradoksalnie najsłabszym utworem na płycie, ale i tak się cieszę, że się tam znalazł, bo ta piosenka daje kopa i na pewno na żywo będzie świetnie brzmiała. Reszta albumu jest wyśmienita. Stand Up Comedy to utór, któy ożyłby na koncercie, ale na razie nie zdecydowali się tego grać. Drugi singiel pt Magnificent jest dokładnie taki jak nazwa utworu wskazuje. Kiedy pierwszy raz usłyszłem Breathe byłem zaniepokojony, po 2 razie byłem zainteresowany, po kolejnych polubiłem tę piosenkę, a teraz ją po prostu uwielbiam. Tak to jest z twórczością U2, wiele piosenek potrzbuje czasu, żeby je zaakceptować, i mówi to miłośnik tej muzyki, nawet ja nie wszystko od razu kupuję. Kolejny wspaniały utwór to Unknown Caller, mój ulubiony,piękny kawałek. Na płycie mamy jeszcze piękne ballady Moment of Surrender,Cedars of Lebanon i White as Snow. No Line On The Horizon i Fez-Being Born, utwory o silnym brzmieniu i bardzo charakterystycznych dla Edge'a dźwiękach, ten drugi to jeden z lepszych na płycie, ten pierwszy świetnie wypada na żywo. No pięknie brzmiący i I'll Go Crazy If I Don't Go Crazy Tonight. Wszystkie te utwory tworzą wyjątkowy album, szczerze mówiąc nie spodziewałem się czegoś tak genialnego. Lata 80 i 90 nie wrócą, ubolewam nad tym, ale kiedy widzę co tych 4 Irlandczyków ma jeszcze do zaoferowania to jestem szczęśliwy. Pozdrawiam.