trzykrotnie żonaty: 1. Martje Grohmann (1967 - 1985, rozwód), syn Rudolph Amos Achmed (ur. 1973); 2. Christine Maria Ebenberger (19.08.1987 - 1997, rozwód), syn Simon David Alexander (ur. 1989); 3. Elena Pisetski (od 1999)
nagrody:
Złota Palma Najlepszy reżyser za film Fitzcarraldo w roku 1982 Srebrny Niedźwiedź Wyróżnienie specjalne za film Znaki życia w roku 1968 Europejska Nagroda Filmowa (od 1997) Nagroda za całokształt twórczości w roku 2019 DGA Najlepsze osiągnięcie reżyserskie w filmie dokumentalnym za film Człowiek niedźwiedź w roku 2006 oraz 10 innych nagród i 25 nominacji
Jeden z najwybitniejszych niemieckich scenarzystów i reżyserów. Z wykształcenia historyk (ukończył wydział Historii Literatury i Dramatu na Uniwersytecie w Monachium), dodatkowo studiował w Pittsburghu i był stypendystą Fundacji Fullbrighta. W 1963 r. założył w Monachium własną wytwórnię filmową Werner Herzog Film Produktion. W twórczości filmowej skupia się przede wszystkim na istocie człowieczeństwa i zachowaniach ludzkich w sytuacjach ekstremalnych, kiedy można powiedzieć, że człowieczeństwo ma swój kres. Herzog wynajduje pierwiastek ludzki nawet u najdziwniejszych, najbardziej zdegradowanych postaci ("Nosferatu - Wampir", "Cobra verde", "Siarkownia"). Jego filmy są w pewnym sensie mityczne ("Mitologia stanowi podstwe kina" W. Herzog). Czasem sytuacje przedstawione na ekranie graniczą z absurdem, przekazując tym samym silny ładunek emocjonalny ("Aquirre - gniew boży", "Fitzcarraldo"). W obrazie "Nosferatu - Wampir" Herzog stworzył film przemawiający do widza częstymi odwołaniami do twórczości S. Fridricha i innych romantyków niemieckich. Kolejne wielkie dzieło Herzoga to "Zgadka Kaspara Hausera" opowiada o tajemnicy natury ludzkiej na przykładzie podrzutka wychowującego się z dala od kultury. W tym filmie Herzog próbuje zbliżyć się do ludzi innych choć żyjących nieopodal. Podobną tematykę mają obrazy "Kraina milczenia i ciemności" (o ludziach głucho-niewidomych) oraz "Upośledzona przyszłość" (opowiadająca o ludziach upośledzonych). Herzog realizował pewien plan pragnąc połączyć tworzone dzieła w jedną całość. Dodatkowym elementem jednoczącym byli aktorzy, często pojawiający się w filmach Herzoga K. Kinski i Bruno S.
Pod koniec lat 70. założył się z młodym amerykańskim filmowcem Errolem Morrisem, że ten nie zdoła dokończyć swojego debiutanckiego filmu. Oświadczył, że zje własne buty, jeżeli Morris doprowadzi produkcję do końca. Morris film nakręcił, a Herzog częściowo wywiązał się z zakładu. Najpierw ugotował, a potem przełknął kilka pociętych fragmentów jednego buta, co zostało uwiecznione w krótkometrażówce Lesa Blanka "Werner Herzog Eats His Shoe".
Przed nakręceniem swojego pierwszego filmu (w wieku 19 lat) był m.in. stróżem na parkingu, komiwojażerem, jeźdźcem rodeo czy nawet bardzo dobrze zapowiadającym się skoczkiem narciarskim (zrezygnował ze skoków po śmiertelnym wypadku przyjaciela z drużyny).
Za swój pamiętnik "Vom Gehen im Eis" otrzymał nagrodę literacką Rausirer Literaturpreis (1979).
Studiował historię, literaturę i dramat w Monachium oraz Pittsburgu, nigdy natomiast nie uczęszczał do żadnej szkoły filmowej.
Wygląda jakby sobie wracał z jakiegoś pubu i jakiś gość przy wyjściu próbował go zagadać, ale poirytowany Herzog tylko czekał kak skończy nawijać, bo zaraz ulubiony serial jest w TV.
i nie chodzi mi tu o jego filmy, tylko podejście do kina i do Kinskiego. Czytałem kiedyś wywiad,w którym Herzog powiedział kilka dość dziwnych stwierdzeń. Po pierwsze nie nie widzi różnicy pomiędzy dokumentem i filmem fabularnym. Oryginalne podejście, ale to akurat wyraził na tyle jasno, że rozumiem, o co mu ...
cześć, nie znam się na kinie Herzoga (zamierzam się jednak poznać). ostatnio natrafiłem na wydanie kolekcji jego filmów w 24-płytowym boxie i zastanawiam się nad dźwiękiem w tych filmach. Herzog niby był chorwackim Niemcem, a w tym wydaniu większość filmów jest z angielską ...
Dla mnie Herzog zawsze znajduje ciekawe tematy a jeśli nawet oczywiste to z kolei przedstawione w bardzo autorski sposób. Sposób charakterystyczny dla niego no i gdzieś podskórnie odpowiedni dla historii, którą wybiera, bez przeginania w jakąkolwiek stronę. Ma chłop intuicję i ...
Cieszymy się, że Ty też masz łeb pełen filmów i chcesz podzielić się swoją wiedzą z innymi. Niniejsza strona została utworzona dzięki takim jak Ty! Najwięcej treści dodali:
oraz 10 innych nagród i 25 nominacji 
Zagadka Kaspara Hausera (1974)
Fitzcarraldo (1982)
Zły porucznik (2009)
Człowiek niedźwiedź (2005)
Stroszek (1977)
