Recenzja filmu

Shrek Trzeci (2007)

Trzy lata kazano nam czekać na kolejną odsłonę przygód najsłynniejszego zielonego Ogra. W końcu powrócił - w nowej, całkowicie odświeżonej formie. "Shrek Trzeci" to film zupełnie inny od swych poprzedników. Inny nie znaczy jednak gorszy, wbrew głosom dochodzącym zza Atlantyku. Twórcy, całkiem słusznie zresztą, stwierdzili, że dotychczasowa formuła filmu już się wyczerpała. Zamiast zatem odgrzewać stare kotlety, postanowili urozmaicić opowieść i tchnąć w nią nowe życie. Podstawą pierwszych dwóch "Shreków" była postmodernistyczna zabawa konwencjami. Otrzymaliśmy przezabawny kolaż stworzony na bazie tego, co oferuje nam pop-kultura. Do góry nogami wywrócono tradycję disneyowskiej bajki. Garściami cytowano filmy, parodiując wszystko co zobaczyć można na dużym i małym ekranie. "Shrek" wyznaczył drogę, którą jak lemingi na ślepo podążyli inni twórcy. Co prawda w "Shreku Trzecim" znalazło się miejsce dla kilku cytatów, lecz stanowią one jedynie dodatek do całości. Tak naprawdę nastąpił bowiem powrót do źródeł. Trzecia część zrealizowana została według najlepszych wzorców komediowych. Mamy więc odrobinę burleski rodem z filmów Bustera Keatona. Jest też trochę przewrotnego i absurdalnego humoru, jakiego nie powstydziliby się Pythoni. "Shrek Trzeci" to jednak przede wszystkim świetna komedia sytuacyjna - inteligentna, znakomicie przemyślana, pełna ciepłego humoru. Jest to dojrzalszy film niż pierwsze dwa "Shreki". I nie ma w tym nic dziwnego - opowiada przecież o dorastaniu, które nie ominie żadnego z bohaterów "Shreka". Główny bohater skończyć musi z beztroską i swobodą, jaka go do tej pory cechowała. Niczym grom z jasnego nieba (czy raczej huk nazbyt głośnego rogu) spada na niego wieść, iż już wkrótce zostanie ojcem. Zielony Ogr nie jest na to kompletnie przygotowany. Nie ma jednak wyboru - od tej roli nie ucieknie. Podobnie jest z Arturem - jedyną alternatywą dla Shreka jako władcy Zasiedmiogórogrodzia. Ten okazuje się jednak fajtłapą i pośmiewiskiem całej szkoły dla książąt. Młody Artur nie ma wyboru, również on musi dorosnąć. To samo tyczy się Fiony czy Księcia z Bajki. Nawet Osioł i Kot w Butach popatrzą na świat z zupełnie innej perspektywy. Przesłanie filmu jest więc całkiem czytelne: nie można stać w miejscu, trzeba się zmieniać, szukać nowych rozwiązań, poszerzać swoje horyzonty. I taki jest właśnie "Shrek Trzeci". Mimo wszystkich nowości, jakimi częstują nas twórcy, jedna rzecz pozostała bez zmian ? zabawa na najwyższym poziomie. Owszem chwilami tempo nieco siada, obniża to jednak tylko w nieznacznym stopniu wartość filmu. Mówiąc o Shreku nie można nie wspomnieć o dubbingu. To właśnie polska wersja językowa jest tym, co przyciąga do kin sporą rzeszę widzów. I tym razem dubbing wypada całkiem udanie. Jest lekko, miło i przyjemnie. Niestety kilka dowcipów lekko zgrzyta, sprawiając wrażenie naciąganych. Ot choćby uwaga o "Niewolnicy Isaurze". To już nie te czasy, serial o Isaurze dawno wyparły inne wytwory kultury masowej. Może jest to pierwszy sygnał wyczerpania materiału? Zupełnie by mnie to nie zdziwiło, w końcu Wierzbięta jest autorem polskich tekstów do wszystkich najważniejszych filmów animowanych ostatnich lat. Trudno jest cały czas pozostać świeżym i oryginalnym. Warto chyba pomyśleć o urlopie, by przy czwartym "Shreku" być w pełni sił. Niezależnie od tego wszystkiego, "Shrek Trzeci" to pierwszorzędna rozrywka. Nieco słabszy od części drugiej, którą uważam za najlepszą w całej serii, posiada w sobie mimo to tak wielką dawkę dobrego humoru, że rozweseli nawet największego ponuraka. Z czystym sumieniem mogę go polecić wszystkim widzom.