BSG to zdecydowanie najlepszy serial SF jaki widziałem. Duża zaletą tego serialu jest fakt, że
traktuję SF jako (atrakcyjną) scenę do opowiedzenia dobrej, ludzkiej historii, a nie jak to często
bywa, by pokazać kilka odjazdowych efektów i bitew w kosmosie... Z drugiej strony efekty jak na
serial i czas kręcenia, stały na całkiem wysokim poziomie. Bardzo spodobał mi się efekt
kręcenia ujęć jakoby "z ręki" co dawało efekt filmu dokumentalnego, w którym widz miał
wrażenie bliższego uczestnictwa w akcji. Kręgosłupem całego serialu była oczywiście solidna
opowieść i dobrze nakreślone postaci. Moim ulubiona był... a jakże!... Gaius Baltar. ;-) Chyba
najbardziej ludzka ze wszystkich postaci. Wszyscy kochamy bohaterów, ale kto zna ich w życiu
codziennym? ;-) Poza Baltarem fundamentem tej całej historii był oczywiście Bill Adama,
którego bardzo dobrze zagrał świetny aktor Edward James Olmos (znany również z Miami
Vice). Mi osobiście spodobała się również postać prostolinijnego pułkowniak Tight'a...
Generalnie uważam, że serial stał na wysokim poziomie jeśli chodzi o grę aktorów. Właściwie
jedynym aktorem, który mnie denerwował był Panikett (Helo)... Nie wszystkie odcinki i sezony
stały na równie wysokim poziomie. W każdym sezonie było kilka odcinków nudnawych
(zwłaszcza w 3 i 4). Trochę zawiodłem się tym, że ostatni odcinek poprzedzało kilka naprawdę
powolnych epizodów… Sama końcówka serialu również trochę mnie zawiodła. [dalej
SPOILERy] Rozumiem, reżysera i scenarzystów, gdyż chcieli stworzyć ponadczasową
opowieść o odwiecznym cyklu wojny ludzi i maszyn. Chcieli by końcówka byłą symboliczna oraz
nawiązywała do naszego prawdziwego świata. Wreszcie by serial pozostawił jakieś znaczące
przesłanie. Mnie jednak nie przekonała decyzja ludzi o porzuceniu zdobyczy technicznych na
rzecz prokreacji z tubylcami i życia w prymitywnych warunkach. Sceny dzielnych kolonizatorów w
nowoczesnych strojach wędrujących z walizkami z tworzywa sztucznego ku „lepszej” przyszłości
na sawannie w Kenii wydały mi się pretensjonalne. Poza tym, nie wierzę, że decyzję Lee
Adamy 39 tys pozostałych kolonistów przyjęłoby po prostu z aprobatą. Nie ma szans. ;-) Jestem
jednak w stanie przymknąć na to oko, gdyż zamysł całej końcówki jest logiczny i pozostaje w
pamięci. Otwiera też kilka ciekawych pytań o naszym miejscu we wszechświecie i stworzeniu
człowieka. O to chodziło pewnie reżyserowi.
A teraz kilka dodatkowych wątpliwości i pytań:
1. Numer trzy – (D'Anna Biers - Lucy Lawless) – ktoś mi przypomni co się z nią stało, bo
złapałem się na tym, że przeoczyłem (lub nie mogę sobie przypomnieć) dlaczego od pewnego
czasu jej nie widziałem w 4 sezonie.. ;-p
2. Zupełnie nie przekonało mnie lub nie zrozumiałem prawdziwych powodów samobójstwa
Pani D(ualla). Powód w postaci załamania po odnalezieniu zniszczonej zemii (nr 1) wydał mi
się przesadzony. Chodziło chyba tylko o zaskoczenie widza i dramaturgię… a może coś
pominąłem? Podobnie nie przekonała mnie śmierć Ashy… zrobiona trochę na siłę, acz cała
dramaturgia stała na wysokim poziomie.
3. Skoro Kara Thrace była aniołem i widzieli ją wszyscy (chyba najpopularniejsza wersja) to
czy anioły miały wpływ na fizykę przedmiotów? Chyba nie… a jeśli nie to kto wpisał
współrzędne Ziemi w ostatnim odcinku? Albo kto pilotował Vipera w ostatnim odcinku 3
sezonu? Hmmm…
4. Jakie w końcu znaczenie miała pierwotna wersja przepowiedni o umierającym liderze,
który doprowadzi ludzkość do Ziemii? Wydaje mi się, że scenarzyści doszli w pewnym
momencie do wniosku, że trzeba coś pozmieniać i jakoby porzucili ten pomysł, co znajduje
swoje uzasadnienie np.: w spaleniu księgi przez Roslin w 4 sezonie. I czym w końcu była wizja
z jaskini z końcówki 1 sezonu? Zaawansowaną technicznie projekcją, czy znowu jakąś boską
wizją? Choć nie ma to większego znaczenia… Generlanie cały serial obfitował w różne
przeplatające się przepowiednie, czy widzenia, które nie zawsze znajdywały pełne
uzasadnienie w dalszych wątkach czy zakończeniu…