sama nie wiem. Im dłużej myślę o tym serialu tym bardziej sie dziwię, bo do głowy przychodzą mi głównie wady.
Dwóch głównych bohaterów wręcz nie znoszę, nadzwyczajna kelnerka Sookie i mroczne spojrzenie Billa. Bardzo zmierzchowo i banalnie. Nie wspominając, że każdy charakter to nudny stereotyp z amerykańskich filmów, ale to czyni serial w pewnym stopniu...wiarygodnym? Nieważne, nie do tego piję, taka jest społeczność amerykańska.
Najbardziej imponująca jest bez wątpienia czołówka serialu, kilka bezcennych, komicznych scen, ale 80% przewidywalnego romansu. Nie jestem pewna czy uśmiech Erica jest wart tylu godzin spędzonych na "True Blood". Sam Eric przypomina mi, tak zupełnie na marginesie, Sawyera z "Lostów", zły, blood-thirsty, zabójczo przystojny, arogancki etc. ale oczywiście ma wrażliwą stronę. Okej, niech tam stereotypowi bohaterowie i przynudzające rozmowy między głownymi bohaterami.
Niesamowity soundtrack, godna podziwu camera work, przekonujące (czasami) aktorstwo, dużo seksu, przemocy, krwi, supernaturalnych wybryków, czyli wiele aby wciągnąć przeciętnego widza. dzięki tym (niewielu, niestety) zaletom, True Blood nie dosięga dna, niczym "Księżyc w nowiu" i spokojnie utrzymuje się na powierzchni.
Za co więc lubię ten oryginalny serial? Może dlatego, że momentami wygląda na parodię, masa czarnego humoru, ironii i absolutnej niekonwencjonalności.
Myślę, że skoro 'jako tako' połknęłam ten kąsek, który lepiej obeznani nazywają niewypałem, pewno umrę przy "Six feet under" i zmarnuję wakację, czekając aż limit megavideo się odlimituje:) Tym pozytywnym akcentem kończe moje nieobszerne wywody.
A czego oczekuję od Was?, opinii osób, które same siebie zaskoczyły, kupując tą 'vampire thing'!