Wiodący bohater grany przez T. Borkowego w pierwszej serii budzi, mimo swoich wad, sympatię -Andrzej jest bohaterem prostolinijnym (czasem aż nazbyt), ale w tej prostocie naturalnym, szczerym i po prostu prawym. Nawet jeśli nie czujemy z nim "pokrewieństwa dusz" jeśli chodzi o metody postępowania, to szanujemy i akceptujemy motywacje nim kierujące.
Niestety w odcinkach kręconych już "za wolnej Polski" przechodzi on jakąś dziwną woltę i staje się postacią do bólu irytującą- złapałam się na tym, że Ewie, za którą początkowo nie przepadałam, zaczynam współczuć codziennego obcowania z takim dupkiem, a kiedy w ostatnim odcinku się biedaczce zmarło, omal nie krzyknęłam "Santa subito!". A już zupełnie karykaturalny wydał się w tym wszystkim wątek Niki- rozumiem, że ekscentryczna plastyczka pozwala sobie na kochanka "z innej branży", ale czy naprawdę wśród inteligencji technicznej nie było kogoś ciekawszego??