A muszę przyznać, że już trochę się bałem. Pilot sezonu pozostawił spory niedosyt we mnie.
Wydawał się być próbą zastosowania nowej formuły. może nie takie były intencje ale do pewnego
stopnia taki był efekt. Nie było Ośrodka lecz prywatna podróż Wiktora do łóżka umierającego
ojca. Nie do końca się to udało, gdyż nie wzbogaciło za bardzo naszej wiedzy o protagoniście,
lecz wprowadziło w nie do końca realistyczny sposób do życia Okulickiego jego przyrodniego
brata.

Drugi odcinek był nieco lepszy, ale to ciągle było za mało jak na poziom do, którego
przygotowano nas w pierwszym sezonie (tam tylko trzy odcinki były słabsze).
Trzeci odcinek był już naprawdę dobry. Jakoś udaje się pokazywać Łazarkiewicz okruchy życia
bohaterów, urwane fragmenty, które zaczynają się w środku jakiejś czynności i nagle kończą

Wczorajszy odcinek był już wybitny. Wspaniałe kreacje aktorskie oraz dokonanie wielkiej sztuki
czyli opowiedzenie tej niejednoznacznej historii i utrzymanie równowagi nawet tam gdzie tak łatwo
było popaść w banał ferowania wyroków, antagonizowania niezrównoważonej bohaterki
Hajewskiej-Krzysztofik.
Fragment kiedy ta w korytarzu podziemnym "śpiewa" arię z podkładem z magnetofonu ...
Wielkie brawa.