Po raz kolejny, z najwyższym uznaniem, dam koreańskiej produkcji wysoką notę. Parasite, Squid game, a innej kategorii Zombie Express to produkcje, w mojej osobistej opinii, niezwykle ciekawe. Być może nie mam racji, w końcu nie wszystko jestem wstanie obejrzeć i ocenić. Jednak dla mnie azjatyckie kino, a w tym wypadku koreańskie, wprowadza do X Muzy powiew czegoś nowego i bardzo budującego. To się po prostu dobrze ogląda i jednocześnie skłania do różnorakich refleksji. Dzisiejsza cywilizacja, przy całej naszej wiedzy, okazuje się w obliczu czegoś totalnie niezrozumiałego, całkowicie bezbronna. Przecież Korea Południowa, to jedno z tych kilku państw na świecie, gdzie wiedza naukowa i techniczna, jest na najwyższym poziomie. I cała ta technologiczna otoczka, przy czymś absudalnym, a jednocześnie porażającym, zostaje zdmuchnięta jak świeczka na wietrze. Wykorzystując dzisiejsze środki masowej komunikacji, możemy zbudować świat, którego nie powstydziłoby się Średniowiecze z jego stosami. Wtedy palono czarownice, które w złośliwy i magiczny sposób rzucały uroki. Choroby, nieurodzaj, pryszcz na nosie, mógł być przyczyną oskarżenia niewinnej osoby i skazania jej na śmierć. W Hellbound "ukarany" zapowiedzią śmierci człowiek, staje się źródłem oskarżeń nie tylko dla niego ale i całej rodziny. Stawała się ona zakładnikiem "grzesznika". To doprowadzało do kolejnych tragedii. I choć tutaj za stos robi trójka szaroburych "hulków", a wyrok i jego wykonanie, wydaje się być poza jurysdykcją ludzką, to jednak mechanizmy, które rządzą społecznością, są podobne. Mało kto staje w obronie skazanych, a jeśli już, to często jest za to atakowany. Ciekawą postacią jest pierwszy Prezes Nowej Prawdy. Jako skazany wie, że spotka go śmierć. I próbuje przekazać światu swoje wezwanie do nawrócenia. Aby innych nie spotkał jego los. Jednak jego początkowy, z gruntu szlachetny, plan, zostaje kompletnie zaprzepaszczony przez następcę. Tworzy on organizację, która z czasem stała się po prostu platformą bogacenia się i budowania wpływów dla najwyższych jej władz. Czyli stała się organizacją opartą na hipokryzji. Czy taki był pomysł pierwszego prezesa? Wydaje się, że nie. Z drugiej strony, czy dziś nasz Kościół, przy całym fundamencie na jakim jest zbudowany, nie zatracił swojego pierwotnego posłannictwa? Ja widzę korelację (choć ten serial oczywiście w bardzo daleki sposób do tego nawiązuje). To też opowieść o ludziach którzy widząc zakłamanie Nowej Prawdy, chcą przywrócić dawny porządek. A ten przywrócony "stary-nowy" świat też przecież nie będzie lepszy. Bo nie w tym rzecz. Dlaczego więc warto walczyć o jego przywrócenie? Czym więc jest ten nasz "wolny" świat? Jest, moim zdaniem, darem. Darem od Boga, który umieszczając nas tutaj, pozwolił nam działać, praktycznie bez ograniczeń. W oparciu o wolną wolę. Zarówno w wyborze dobra jak i zła. I co pięknie podsumował kierowca taksówki na koniec szóstego odcinka. Helbound pokazuje nam, czym byśmy byli, gdyby Bóg interweniował zawsze i wszędzie w sposób jaki by uznał za właściwy. Gdyby nakładał na nas natychmiastowe kary, za każde odstępstwo od Dekalogu. Przestalibyśmy być wtedy ludźmi, a stalibyśmy się gromadą zastraszonych kundelków. Kundelków, które w imię obawy przed nieuchronna karą, nie byłyby zdolne do żadnego sensownego działania. To właśnie możliwość czynienia dobra i zła czyni nas ludźmi wolnymi i niech tak zostanie. I Hellbound jest dla mnie taką filozoficzną nowelką, która w oprawie horroru, w ciekawy i wciągający sposób przypomina nam istotę człowieczeństwa. Polecam gorąco.