Kolorystyka idealnie pasuje do tego filmu. Nie tylko, ze styczeń, morze, biurowce. Ale też tak się tworzy klimat: zimno, zagrożenie, chłodny dystans, nieprzyjazne brązy biurowe. Taki niebieski to też kolor smutku.

Pomijając całą poetycką wypowiedź, to tego typu grading jest poprostu standardowy dla polskich produkcji, które chcą być jakoś bardziej artystyczne.

Wg mnie również miało być to skojarzenie z kolorem morza.

Ja to widzę tak: 1. styczniowa szarzyzna przełomu systemów - kto wtedy żył i pamięta, ten wie. Było szaro, buro i biednie, bezrobocie ponad 20 procent, paskudnie trudny czas. 2. Poza tym temat - ma być atmosfera smutku i marazmu. 3. ma być odczuwalna postkomuna, niby nowy system, ale stare myślenie - Polska była wtedy jak ten Heweliusz

Dobrze opisane. Pamiętam ten rok doskonale (brałem wtedy ślub) . Niby komuna się skończyła, ale w 1993 roku mentalnie była jeszcze w rozkwicie. Fatalne czasy. Szaro, brudno i biednie.