To, co się dzieje w tym serialu to jakaś komedia. Wielka obława na groźnego terrorystę polega na tym, że oddział FBI biega jak głupi po fabryce, nie zauważając nawet, że dowódca pobiegł w przeciwnym kierunku! Jakoś też nikt nie pomyślał, żeby zabrać choćby jednego psa tropiącego, bo po co? Na szczęście główna bohaterka odnajduje terrorystę w dziurze w ścianie.
Niesamowity jest poziom konspiracji w CIA - do super tajnej misji o której nie może dowiedzieć się nikt poza garstką wybranych, zostaje wtajemniczona Iranka, pracująca w CIA od kilku dni. Genialne jest również epitafium tej postaci: "I pocośmy ją brali na akcje, przecież była tylko księgową"... Pewnie przeszłość Quinna jest tak ukrywana, żeby nie wyszło, że to zwykły dostawca pizzy, wpadł do Langley z 2 w cenie 1 i tak już został.
Tajna operacja przerzucenia głównego bohatera przez granicę - komandosi z SEALs, drony w powietrzu, obraz z satelity i nagle za plecami pojawia im się oddział Irańskiej policji który do tej pory był niewidoczny ponieważ... nie zapalił świateł w samochodach.

Na szczęście wszystko naprawia najlepsza agentka w CIA - wariatka z permanentnym wytrzeszczem, słynąca z niesubordynacji, brawurowych zachowań narażających ją i innych na niebezpieczeństwo oraz rozrzucania po domu tajnych dokumentów...

A zapowiadało się tak dobrze - psychologiczna rozgrywka między Carrie a Brodym, w której nic nie było do końca pewne - to mógł być naprawdę ciekawy serial, gdyby z odcinak na odcinek nie stawał się coraz bardziej idiotyczny.