No cóż, Trzeci sezon Homeland powinien nazywać się -Homeland 2 sezon pierwszy. Wraz z
końcową rozwałką sezonu drugiego (i wynikających z tego implikacji), zasadnicza intryga
straciła rację bytu, nastąpiło bardzo efektowne skądinąd rozwiązanie, ale że serial świetnie
się sprzedał nakręcono sezon trzeci, a potem będzie pewnie i czwarty i piąty itd., aż w końcu
serial straci oglądalnośc po kolejnych fabularnych woltach, albo ktoś łaskawie zakończy jego
żywot.
Jedna trzecia sezonu za nami, a w zasadzie można by wszystko zawrzeć w jednym, porządnym
odcinku- przez większą część snujemy się po ekranie: ta się wije, ten milczy, ta cierpi i płacze,
a ten ze smutkiem spogląda w dal i zaskakująca końcówka odcinka czwartego tylko w
niewielkim stopniu podnosi poziom (fabularny rzecz jasna). Wątek rodziny Brody'ego jest
oczywiście ciekawy (jak to jest żyć z piętnem ojca terrorysty), ale niestety aby był wiarygodny
musiałby o tym powstać osobny serial chyba, no i musiałby być lepiej zagrany. Kiedy Dana
kłóciła sia i godziła z matką w pierwszym sezonie, starała się poznać ojca w drugim sezonie,
wpadała w depresję i zakochiwała się w trzecim sezonie- na jej twarzy widniała ta sama lekko
zbolała mina- Morgan Saylor zdecydowanie nie jest nowym aktorskim objawieniem...
Problemem jest tez właśnie liczba wątków fabularnych serialu, które (w przeciwieństtwie do
dwóch pierwszych sezonów) się nie splatają: jest osobne życie rodziny Brody'ego, wątek
śledztwa CIA (który dopiero teraz połaczył się z hm, nazwijmy to- wątkiem odrzuconej Carrie),
no i jest jeszcze nasz rudowłosy przyjaciel błąkający się po krajach trzeciego świata. To
wszystko sprawia, ze serial jest chaotyczny, nie ma rytmu, skaczemy z kwiatka na kwiatek,
mamy tajemnicze zniknięcia bohaterów (jak nieobecność Mike'a przez trzy odcinki czy
epizodyczny odcinek z Brodym etc., etc. Jak oni to chcą zlożyć wszystko do kupy, nie mam
pojęcia.