Brakuje Rzymu!

Oglądam właśnie 2 sezon House of Cards. To kolejny serial po Breaking Bad, w którym z odrazą oglądam poczynania głównych bohaterów. Frank Underwood i jego żona po prostu mnie irytują, a ich poczynania są gwałtem na mojej moralności. Wciąż kibicuję Raymond'owi Tuskowi (aktualnie jestem przy odc. 9 sezonu nr 2) aby udupił tego chuja Underwooda. Sam scenariusz jest przepyszny. Scenarzysta (ten sam, który pisał do filmu "Idy Marcowe") to moim zdaniem, jeśli już nie jest, to będzie wielką postacią w Hollywood. Die meisterschatf!
Zaskakująca jest dla mnie popularność tych dwóch seriali wg rankingów ocen wiodących portali. Czyżby część ludzi lubiła zło? Zło bowiem wylewa się wiadrami z ekranu w czasie projekcji tych produkcji i odpycha od głównych bohaterów. Jednocześnie magnes scenariusza i gry aktorskiej przyciąga z taką siłą, że w konsekwencji targają mną sprzeczne emocje. Z jednej strony złość na Franka i jego żonę, a jednocześnie żądza obnażenia jego niecnych poczynań przez "dobrych" bohaterów pcha mnie dalej z odcinka na odcinek.
Jestem chyba jednak zwolennikiem scenariuszy w starym stylu gdzie jasno określony dobry bohater gnoi tych złych.