Borgiowie kojarzą się jednoznacznie. Korupcja, rozpusta, symonia, nepotyzm... Aleksander VI jest sztandarowym argumentem historycznym przeciwko Stolicy Apostolskiej, postać Lukrecji jest otoczona czarną legendą kazirodczej nałożnicy, Cezar Borgia stał się „Księciem” Machiavellego. Zaczynając oglądać serial spodziewałem ujrzeć obraz „arcyantykatolicki”, pełen moralnej zgnilizny, ludzkich potworów żądnych krwi, seksu i władzy. Ale jednak... po obejrzeniu ostatniego odcinka jestem zszokowany „ludzkością” bohaterów. Oczywiście nie chcę występować w roli adwokata rodziny Borgiów i większość ich praktyk uznaję za ohydne, jednak czy nie byli typowymi dziećmi swoich czasów? Czy wyróżniali się moralnym upadkiem na tle innych rodzin, kardynałów, książąt?

W serialu wyraźnie widać wpływ Puzo. Irons do złudzenia przypomina Brando, który zmienił garnitur na strój papieski, a Cezar to wcześniejsze wcielenie Michaela. Pomimo wszystkich zbrodni i oszustw dokonywanych przez tę rodzinę czujemy przynajmniej odrobinę sympatii. Podobne uczucie pojawiało się w trakcie oglądania/czytania „Ojca chrzestnego”. Chociaż z obiektywnego punktu widzenia fabuła jest czystą grą polityczną między kardynałami, książętami, królem Francji i włoskimi rodami, reżyser składa fabułę w taki sposób, że mimowolnie kibicujemy Borgiom. Do tej pory nigdy nie sądziłem, że ktoś może mnie zmusić do myślenia z sympatią o Aleksandrze VI i jego rodzinie!

Pod względem rzemieślniczym serialowi niczego nie można zarzucić. Purpura kardynałów, biel szat papieskich, piękne suknie bohaterek, klimatyczne zbroje żołdaków papieskich i francuskich – to wszystko jest istną orgią dla oczu widza. Twórcy wyjątkowo zręcznie poradzili sobie z odtworzeniem klimatu Italii z przełomu XV i XVI wieku, inwestując sporo w scenografię. Do tego wszystkiego dochodzi wyważona muzyka i niezwykle klimatyczny „opening”.

Minusem serialu jest... niedosyt! W fabule stanowczo za mało jest postaci takich jak Machiavelli, Książę Alfonso czy Król Karol. Rozwinięcia wymagałyby również relacje między braćmi Borgia. Jednak zapowiedź kolejnego sezonu niesie ze sobą nadzieję na zaspokojenie tego głodu.

Porównując serial z innymi tego produkcjami z ostatnich lat, w szczególności z „Rzymem” i „Dynastią Tudorów”, nie możemy mówić o zmęczeniu tematem. Każda nowa epoka historyczna to wielkie pole do popisu dla twórców i jak dotąd nie zawodzą oni oczekiwań widza. Jedynym zastrzeżeniem, które można odnieść także do „Dynastii Tudorów” jest to, że w przeciwieństwie do „Rzymu” brakuje podziału głównych postaci pochodzących z gminu, których losy przeplatają się z losami postaci historycznych. Bohaterowie tacy jak Pullo i Vorenus pozwalają pokazać daną epokę nie tylko z perspektywy pałaców, ale także rynsztoka.

Wiele osób deklaruje pogłębienie się kryzysu wiary w Kościół i jego instytucji. Zabrzmi to paradoksalnie, ale według mnie Borgiowie z całym swoim historycznym dziedzictwem mogą być argumentem na rzecz Kościoła. Która instytucja potrafiłaby podnieść się z takiego upadku i sprzeniewierzeniu się swoim pierwotnym ideałom? To, że Kościół przetrwał po niechlubnej obecności Borgiów i wielu innych kreatur w sutannach, można poczytywać za istny cud.

„33 Gdy to usłyszeli, wpadli w gniew i chcieli ich zabić. 34 Lecz pewien faryzeusz, imieniem Gamaliel, uczony w Prawie i poważany przez cały lud, kazał na chwilę usunąć Apostołów i zabrał głos w Radzie: 35 <<Mężowie izraelscy - przemówił do nich - zastanówcie się dobrze, co macie uczynić z tymi ludźmi. 36 Bo niedawno temu wystąpił Teodas, podając się za kogoś niezwykłego Przyłączyło się do niego około czterystu ludzi, został on zabity, a wszyscy jego zwolennicy zostali rozproszeni i ślad po nich zaginął. 37 Potem podczas spisu ludności wystąpił Judasz Galilejczyk i pociągnął lud za sobą. Zginął sam i wszyscy jego zwolennicy zostali rozproszeni. 38 Więc i teraz wam mówię: Odstąpcie od tych ludzi i puśćcie ich! Jeżeli bowiem od ludzi pochodzi ta myśl czy sprawa, rozpadnie się, 39 a jeżeli rzeczywiście od Boga pochodzi, nie potraficie ich zniszczyć i może się czasem okazać, że walczycie z Bogiem>>. Usłuchali go”