Chyba takie pytanie lepiej zadać na forum historycznym, a jeszcze lepiej poszperać w książkach. Wedle mojej wiedzy posiadanie konkubin przez duchownych w tamtym okresie nie należało w Italii do rzadkości. Częste też było porzucanie godności kościelnej po uzyskaniu wykształcenia lub jeśli taka opcja była wygodna. Niższe święcenia duchowne przyjęło też wielu Polaków, którzy się po jakimś czasie żenili (patrz np. Jan Kochanowski). Po wystąpieniu Lutra i w trakcie kontrreformacji duchowni, zwłaszcza wyższe duchowieństwo bardziej się pilnowali, aby skandale nie dotykały Stolicy Piotrowej. Nie było to jednak regułą. Przykładowo we Francji kardynał Richelieu nie lubił żony swego władcy, Anny Austriaczki, bo mu nie uległa...

Zdaję sobie sprawę, że posiadanie nałożnic i tym samym bękartów było normalne wśród duchownych. Zresztą nie tylko duchownych - nie było niczym niezwykłym gdy możny pan posiadał kochankę a nawet bękartów.

Prawdę mówiąc dziwi mnie tylko sprawa dziedziczenia i przywilejów jakie otrzymywały dzieci z nieprawego łoża. Dzieci Aleksandra VI, władny Rzymu, otrzymały przywileje jakie otrzymałyby legalne dzieci świeckiego króla. Chodzi mi odpowiednio o tytuł kardynała i dowódcy wojsk papieskich, czyli jedne z najwyższych urzędów na dworze i w amii. Córka papieża zostaje zaś wydana za mąż jakby była legalną córą władcy Rzymu.

Polecam lekturę "Księcia" Machiavellego - można dowiedzieć się trochę prawdy historycznej o papieżach i ówczesnych realiach w Rzymie. W końcu to właśnie Cezar Borgia (inaczej zwany księciem Valentino) był pierwowzorem tytułowego "księcia" i Machiavelli uważał, że to właśnie jemu jest najbliżej do bycia modelowym władcą. Poza tym jest to bardzo ciekawy okres w historii Italii i Kościoła Katolickiego.

Jak ktoś się nie boi angielskiego, wersja LibriVox Księcia
https://librivox.org/the-prince-by-niccolo-machiavelli/